DODONE

DODONE

DODONE, yun. Dodone. Esk. coğ. Epei-ros’ta şehir. Molossos’lar ülkesinde; tapınağından ve Zeus kâhininden ötürü önem kazanmıştı. Dodone, Pelasglar’ıfı en büyük tapmağı ve kehanet yeriydi; bu tapmağın rahiplerine sollos denirdi; burada yer tanrılarına tapılırdı. Yunanlılar bu tanrılara Zeus Naios, Afrodit ve Dione adını verdiler. Bunların kültü ağırbaşlıydı, dans ve şarkıya yer verilmezdi. Kehanet, çeşitli işaretlere göre yorumlanırdı: güvercinlerin uçuşu, zar atma, bir bronz havuzdan alınan ses ve özellikle, Zeus’un sesinin yaprakların hışırtısına karıştığı kutsal meşeliklerde rüzgârın gürültüsü. Bu kehanet Dodone’ye dinî olduğu kadar siyasî bir önem kazandırıyordu. Atina’lılar, Delphoi kehaneti çoğunlukla aleyhlerine çıktığı için, Dordone’ye danışmayı tercih ederlerdi. Tapınak M.ö. 219’da Dorimakhos’un kumandasındaki Ai-tolyalı’lar tarafından yıkıldı ve büyük bir ihtimalle Romalılar ve Mithridates’in müttefiki olan Trakya’lılar tarafından da yağma edildi. Hıristiyanlık burasını kilise haline getirdi ve Dodone piskoposları V. ve VI. yüzyıllardaki konsillere katıldılar. VI. yy. sonunda bu eski site tamamen yok oldu. Kalıntıları, Yanya’nın güneybatısında, Arta (Dodoni) yolu üzerindedir. (L)