Dünya nüfusunun yalnız üçte birini pluşturan zengin ülkeler toprak rezervlerinin % 75 ini tüketirler ve dünyanın ham üretiminin % 88’ini, ticaret ve yatırımların % 80’in i, sanayiin % 93’ünü ve bütün araştırmaların % 106 ünü ellerinde tutarlar. (FAO’nun Milletlerarası Besin ve Tarım Örgütü’nün resmi rakamlarına göre). Bu koşullar altında insanların öteki üçte ikisinin az veya çok besinsizlikten yada ekonomik gelişme- mezlikten ıstırap çekmeleri bir sürpriz sayıl-mamalıdır.
Fakat gelişmemişliği ve bunun etkisi altında kalan ülkeleri tam olarak nasıl saptayabiliriz? En basit yöntem dünyanın yıllık brüt üretimini dünyanın nüfusuna bölmek ve nüfus başına düşen ulusal brüt (gayri safi) hasılayı bulmak ve bu katsayının altında kalan her ülkeye gelişme¬miş yada az gelişmiş olarak bakmaktan ibarettir. Milletlerarası Kalkınma ve Geliştirme Bankasının istatistiklerine göre gelişmenin başlangıç« olarak yıllık nüfus başma düşen ulusal brüt gelir (milli gayri safi hasıla) 1400 dolar saptanmıştır.
Eğer bö rakam esas kabul edilirse, 1974 yılında dünya durumu şöyle olacaktı:
• Avrupa’daki ülkelerin çoğunluğu gelişmiş ülkelerdir, eşiğin altında kalanlar: Arnavut-luk, Türkiye, Romanya, Malta, Yugoslavya ve Kıbrıs’tır.
• Afrika’daki ülkelerin, yalnız petrol ihracatçısı olan ikisi dışında hepsi az gelişmiştir. Libya ve Gabon ile Af ar ve Issas adındaki Frârtsftz Bölgeleri.
• Asya’da genel olarak Japonya, İsrail, Hong- kong, Singapur ve petrol ihracatçısı Emirlik¬ler, Kuveyt, Katar, Bahrein, Suudi Arabistan ve Brunei (Borneo’nun Kuzeyindeki Sultan¬lık) dışında hepsi az gelişmişlerdir.
• Amerika’da gelişmişlik eşiğinin üstünde olan¬lar Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Porto Riko, Bahamalar, Trinidad ve Tobağı, Arjan¬tin, Bermudalar ve Virjin adaları.
• Güney Denizlerinde eşiğin üstünde olanlar, Avustralya, Yeni Zelanda, Yeni Kaledonya,
ç Guam ve Fransız PolenezyasL Toplam olarak az gelişmiş ülkeler 132 yi bulmaktadır, nüfus¬ları 2 milyardır. (Dünya Bankası tarafından incelenmiş ülke sayısı ise 189 D1R8:
Az gelişmiş ülkeler arasında 29’u özellikle ye-
teneksiz ve çok fakir sayılmaktadır. Birleşmiş Milletler tarafından hazırlanan listede şu esas kriter esas alınmıştır: Nüfus başına yılda 100 dolardan aşağı bir géltré sahíp olmak,15 yıldan fazla bir zamanda okuma-yazma bilenlerin sâyısmm nüfusun % 20 sinden az ve sanayi öretittâtıin yıllık brüt gelirin % 10 undan aşağı olması.
Bu ülkelerden 18’i Afrika’dadır: Burundi, Dahomey, Yukarı Volta, Mali, Nijer, Uganda, Tanzania, Botswana, Malawi, Çad, Lesotho, Rwanda, Somali, habeşistan, Gine, Sudan, Bambiya ve Merkezi Afrika Cumhuriyeti dokuz tanesi de Asyada’dır. Afganistan, Bütan, Laos, Madiv Adaları, Nepal, Sıkkım, iki Yemen ve Bengladeş, biri Amerika’da, Haiti, ötekide Güney {Denizlerinde Samoa’dır.
Petrol f¡atlarında 1974 ve 1975 te birbiri arkasına yapılan petrol zamrtıı yüzünden Birleş¬miş Milletler durumları çok k$tü olan 42 ülkeyi gösteren yeni bir liste hazırlamıştır.
Bu ülkelerin çoğunluğu t27) Afrika’da bulun¬maktadır : (Kamerun, Merkezi Afrika Cumhuriye¬ti, Çad, Dahomeg, Habeşistan, Ghana, Gine, Fildişi kıyıları, Kenya, ^Lesotho, Madagaskar, Mali, Maritanya, Nijer, ftwanda, Snegal, Sierra Levne, Somali, Sudan, Tanzanya, Yukarı Volta ve İ9?S ten beride Burundi, cap Vert, Mısır, Gine, risşo, mozambik, Uganda, öteki on tanesi Asyada’dır. Bengladeş, Kamboçya, Hindistan,
Laoş Pakistan, Sri Lanka; iki Y^men ve 1975 tfert berî Afganistan ve Birmanya) f dörttaftisi dfe amerikandadır (Guyan, Salvador, Haiti ve Hon- cfeurasjii SonuncuSuda 1975 te bh listeye giren Okyanus’daki (Batı Samoa’dır).
Bir ülkenin az gelişmişliğinin nüfusunun, beslenmesi üzerine dramatik bir şekilde yansıdığı”; bir gerçektir. Bir kışının ihtiyacı olan en az besin miktarı günde 2.500 kalori olarak tahmin edil¬mektedir ki, bunun da kritik tabanı günde 2.000 kaloridir.
FAO’nun en yeni istatistiklerine göre, az gelişmiş ülkelerde yaşayan insanlar 1972-1974 ten beri bu kritik kalori/gün değerinden bile uzak kalmışlardır. Onların sayısı son üç yılda 50 milyon artmıştır, öte yandan FAO her yıl doğ¬rudan doğruya veya dolaylı olarak yeter derecede besin bulamamak yüzünden 15 milyon insanın öldüğünü tahmin etmektedir.
Tarım Reformu ve kırsal bölgelerin geliştiril¬mesi ile ilgili konferansın yayınladığı bir rapora göre, gereği gibi dağıldıkları takdirde, besin ham maddeleri pek fazla olmamakla beraber yine de tüm dünya nüfusunun besin ihtiyaçlarına cevap verecek niceliktedir. Tabii artık pazarlarda müşteri bulamayan tonlarca karnıbaharın v.b. besin maddelerinin çöp tenekelerine atılmaması gerekir.
