EBTER

EBTER sıf. (ar. betr, kesmek’ten ebter).
Esk. Kuyruğu kesik (hayvan). || Zürriyetsiz,
kısır. |j Yararsız, değersiz: Allah adı olsa
her işin önü / Hergiz ebter olmaya anın
sonu (Süleyman Çelebi). || Ester-i ebter,
kuyruksuz katır. || Şahs-ı ebter, evlâtsız
adam. || Emr-i ebter, yararsız, sonuç vermeyen
iş. . ,
:— Ed. Esk. Dört heceden iki heceye indirilmiş
kelime,