Edirne-Segedin Antlaşması

1440’lardaki
savaşlara son veren Osmanh-Macar barış
antlaşması (1444). Antlaşma metninin Edirne
(12 Haziran) ve Segedin’de (Szeged)
(12 Temmuz) imzalanması nedeniyle bu
adla anılmıştır.
OsmanlIların 1440’lann başında art arda
yenilmesi AvrupalIları harekete geçirdi.
Papa IV. Eugenius’un çağrısı üzerine Macaristan
kral naibi Hunyadı Janos komutasında
oluşturulan birleşik Haçlı ordusu, Osmanh
ordusunu 3 Kasım 1443’te Morava
Irmağı kıyısında ve 24 Aralık 1443’te de
İzladi’de yenilgiye uğrattı. Öte yandan
Anadolu’da Karamanlıların saldırılarını sürdürmeleri,
II. Murad’ı eski müttefiki ve
kayınpederi Sırp despotu Georg Brankoviç
aracılığıyla Macaristan’a barış önermek zorunda
bıraktı. 22 Mayıs 1444’te Edirne’de
Macar elçileriyle yapılan görüşmeler sonunda
12 Haziran’da Edirne’de imzalanan antlaşma
gereğince Brankoviç’in vergi ödemesi
koşuluyla Semendre ve Leskofça, Sırbistan’a
bırakıldı. Eflak Voyvodalığı’nın Macaristan’ın
egemenliğini tanıması, buna karşılık
Osmanh Devleti’ne yıllık vergi ödemesi
öngörüldü. Tutsak ve rehinelerin karşılıklı
serbest bırakılması ve barışın 10 yıl
yürürlükte kalması da antlaşmanın koşullan
arasındaydı. Baltaoğlu Süleyman Bey başkanlığındaki
bir elçilik heyeti ile Segedin’e
gönderilen barış metni, Macar kralı Vladislas
tarafından 12 Temmuz’da onaylandı.
Barıştan sonra II. Murad, oğlu II. Mehmed
(Fatih) lehine tahttan çekildiğini açıklayarak
Manisa’ya gidince, Kral Vladislav
papanın yoğun baskısı sonucunda 24 Temmuz
1444’te antlaşmayı tanımadığını ilan
etti. Antlaşmanın bozulması,