EĞİTİM VE MODERN DÜNYA
XV. yy’dan itibaren, Batı Avrupa’da Yeni Çağ’ın başlamasıyla eğitim alanındaki anlayış ve uygulamalar yeni bir kargaşa yaşadı. Birkaç yüzyıl içinde, piyasa ekonomisi zafere ulaşarak XVIII. ve XIX. yy’m sanayii devrimi yerleşme sürecini tamamladı. Sayısı giderek artan ücretli işgücünün teknolojiye uygun olarak yetiştirilmesi ve ekonomik yaşama egemen olan kârlılık ölçütlerine uyum sağlaması gerekmekteydi. Aynı dönemde, aralarındaki rekabede tarihin akışım belirleyecek olan ulus devletler oluştu. Bunların her biri için, uyrukların veya yurttaşların, topluluğun iç bütünlüğünü sağlayan değerleri edinmesi mutlak bir zorunluluk haline geldi. Birey ve onun doğal sayılan hakları bundan böyle birinci sıraya yerleşti. Siyasî planda, bu gelişmeye, nüfusun geniş katmanlarının katıldığı çeşitli devrimlerle güçlenen bir demokrasi özlemi eşlik etti.
Bu nedenlerle demokrasi giderek çeşitlenen ve karmaşıklaşan sorunları çözmeye girişmek durumunda kaldı. Dinle arasına mesafe koydu ve siyasetin ve ideolojinin etkisinin sürekli önem kazandığı özel bir düşünce alanı yarattı. Bu koşullarda, amaçları farklı pek çok eğitim kuramının doğması ve gelişmesi normaldi.
Bunun ötesinde, demokrasinin yerleşmesi geniş kitlelerin bilinçlenmesine bağlıydı, onun için bütün devletler eğitimi yaygınlaştırmaya yöneldi.
