fotoğraf alıcısı sinyalleri

fİİcta radyo sinyallere dönüştürülür, özel bir gönderici bunları yere, zemin istasyonuna gön­derir. Burada otomatik Tele-fotoğraf alıcısı sinyalleri gözjf görülen bir – resime çevirir. Tele-fotoğraf alıcısı özel bir “kâğıtla çalışır/ bunun üzerinde satır satır, bir televizyon ekranı üzerinde imiş gibi/ daima uydunun o anda üstünde uçtuğu dünya parçası görünür. Uydu fotoğrafları özellikle meteorologlar için çok değerlidir, .çünkü onların yardımiyle geleceğe ait daha güvenilir hava tahminlerinde bulunulabilir. Bundan başka bu uydu resimleri ekoloji araştırı­cılarına dünya çapında hava ve su kirliliği hakkında bilgi verebilir. Amerika’nın gizli uydu­ları “yanlış renk fotoğraf isi” sayesinde başka memleketlerdeki tarlalarda hangi cins ekin olduğunu bulabilir. Bu gibi fotoğraflardan, sorara

o  yıl alınacak buğday v.b. rekoltelerini hesap etmek kabil olur, (Bundan da örneğin Rusya’nın, Amerika ve Kanada’dan o yıl ne kadar buğday satın alacağı saptanır).

Tekrar Avrupa kıtasının fotoğraflarına dö­nelim. Bir tanesi orta sayfalarımızdaki büyük fotoğraf, öteki de 26. sayfadaki küçük resimdir. Uydu fotoğrafları dünyaya gri renkte gelirler ve özel yöntemlerle renkli fotoğraflara çevrilirler.

Her iki resimde de göze çarpan, bu fotoğraflardaki çevre çizgilerinin bizim haritalar­dan alışmış olduklarımıza oranla biraz değişik olmalarıdır. İspanya resimde çok dar, Anadolu ise iki tarafları biraz basılmış gibi gözükmektedir, buna kadılık Norveç ve İsveç iki taraftan uzunlamasına çekilmişler gibidir. Uzmanlar ha­rita ile uydu fotoğrafları arasındaki bu farkı şöyle açıklarlar: İlk önce, küre gibi yuvarlak bir cisim olan dünyanın yüzeyinden parçalar düz bir kâğıt üzerine geçirilirse, ister bir harita, ister bir uydu fotoğrafı şeklinde olsun, hepsi bir parça sıkışmış veya uzamış gözükeceklerdir. Bundan başka uydulardaki fotoğraf çekme mekanizması pers­pektif yasalarına bağımlıdır. Yalnız dönen ay­nanın akına düşen memleketler, fotoğraflarında tam orantısında gözükür. 2200 kilometre geniş­liğindeki görüş alanının kenarlarında kalan bölgeler DÖğu- Batı yayılmasında hafifçe bası­lırlar.

Eğer insan gözü 1500 kilometre yüksekliğin­den Avrupa’ya baksaydı, o da aynı değişikliği farkedecekti. Bundan dolayı fotoğraflar (özellikle 26 sayfadaki) bir astronot’un dünya üzerinden geçerken Avrupa’yı gördüğü andaki izlenimlerine tamamiyle uymaktadır. Bugün bu yaşantıya sahip olacak astronotlar çok azdır. Belki 20 yıl sonra dünya etrafında yapılacak bir uçuş için bir seyahat bürosuna başvurmak kâfi gelecektir.

M. P. ‘den