G E Z G İ N
Fernand Fleu rcfya
Açın bu ağlaya ağlaya vardığım kapıyı bana
Euripe suları gibi değişir durur hayat
Bakışların inen bir dizi buluttaydı
öksüz bir gemiyle ateşli geleceklere yollanan
Bütün bu yanıp yakınmalar bütün pişmanlıklar
Hatırında mı
Denizüstü çiçekleri eğmeçli belirsiz balıklar
Denizden bir geceydi
Irmakların karışıp aktığı
Hayatın dibinde uçan bir İSA
Bir aksam indim gamlı bir hana
Luxembourg’un oralarda
Hayatın dibinde uçan bir İsa
Birinin bir zağar kırması vardı
Birinin bir kirpisi
Dalmışlar iskambile
Sense sen unutmuştun beni
Hatırında mı upuzun yetimliği garların
Kentlerden geçtik gün boyu fırıl fini
Günlerin güneşini gece kusarlardı
Ey gemiciler ey üzgün kadınlar can yoldaşlarım benim
Bari sizler hatırlayın !
İki gemici hiç ayrılmamış birbirinden
İki gemici hiç konuşmamış birbiriyle
Can verirken yana yıkıldı daha genci
Sizler ey canım yoldaşlar
Elektrikli zilleri garların demet çeken kadınların türküsü
Bir kasap arabası sokaklar alayı yığın yığın
içkiden benzi uçuk gecelerin köprülerinde atlı
Delidolu yaşadığını gördüğüm kentler
Dolayların görülerin şikâyetçi sürüsü hatırında mı?
Salman gölgeleri ay altında selvilerin
Bir gece kulak verdim sonlarında yazın
Bir kuş daima hırçın hırçın daima yorgun argın
Tükenmez gürültüsü geniş kara bir nehrin
Tüm bakışlarıyla tüm bakışlarıyla tüm gözler
ölgünce akarlarken kavuşaklarına doğru
Kıyılar baştan başa boş ot bürümüş susmuştu
Öte yakada şavk içindeydi dağlar tepeler
Baktıkça ne ses ne kımıldama dağa vurarak
Canlı karaltılar sıra sıra geçer durur
Yandan görünüşler birden belirsiz yüzler olur
Ellerinde gölgesi öne düşen birer mızrak
O karaltılar dimdik yükselen tepeye karşı
Büyür büyür ya da hemen küçülürlerdi bazan
Saçlı sakallı karaltılar insanca ağlayan
Işık içinde dağda adım adım kayarlardı
Bu yıllanmış fotoğraflardaki kim tanıdın mı
Hatırladın mı bir arının ateşe düştüğü günü
Hatırlarsan yaz sonlarındaydı hani
iki gemici hiç ayrılmamış birbirinden
Büyüğün boynunda bir zincir vardı
Küçük dik kısa keserdi sarı saçlarını
Açın bu ağlaya ağlaya vardığım kapıyı bana
Euripe suları gibi değişir durur hayat
G. APOLLINAIRE — N. CUMALI