HEM1DROZ i. (fr. hémidrose’dan).

HEM1DROZ i. (fr. hémidrose’dan). Tıp. Vücudun yalnız bir tarafında meydana gelen aşırı terleme. (Hemidroz, yaşatkan sinir sistemindeki bir bozukluktan ileri gelir.) [l] HEMİEDR sıf. (fr. hémièdre’den). Hemiedri özelliği gösteren: Hemiedr billûr. (l) HEMİEDRİ i. (fr. hémiédrie’den). Biliûr-bıl. Bütün billûr dokularının toplam simetrisinin yansı kadar simetri gösteren billûr-ların özelliği.
— ansİkl. Hemiedri, temel billûr dokudaki atom düzeninde (billûr motifi), bir simetri merkezi, bir simetri düzlemi veya bir simetri ekseni gibi, bu dokunun ikili bir simetri elemanı kaybolunca meydana gelir. Msl. blend ZnS, kübik sistemden olduğu halde, bir düzgün dörtyüzlünün simetrisini gosterdigi için hemiedri özelliği taşır. Kupun sekiz köşesi aynı özellikte değildir ve bir köşedeki kesiklenme, ancak öteki uç köşede tekrarlanır (şekil 1); bu keşiklemelerin gelişmesiyle ancak iki eşlenik dörtyüzlü meydana gelir (şekil 2 ve 3); bunların yüzeyleri aynı fizikokimyasal özellikte değildir. Hemiedri, polarma düzlemini döndürme gücü (eğer billûrda ne simetri ne de simetri ekseni varsa) veya pıezoelektrik (eğer, blend’de olduğu gibi, billûrda simetri
merkezi yoksa) gibi bazı fiziksel olaylarla bağdaşır.
♦ Hemiedrik sıf. (fr. henıiedrique’ten). He-mıedri özelliği gösteren mineraller için kullanılır. (L)
HEM1EMBB1YON i. (fr. hemiembryon’daıi). Biyol. İlk iki blastomerden birinin iğne ba-tırılarak tahrip edilmesiyle elde edilen embriyon. (Chalery [1887] ve Couklin [1905] tulumlu hayvanın mozaikli yumurtasında İkinci evrede ayrılan bir blastomerden bir hemıembrıyon oluştuğunu gösterdiler.) [l] HEMİEPES i. (yun. hemi, yarım ve epos, epik jnısra’dan). Esk. vezin. Penthemimetros duragıyle kesilen daktylos heksametronunun ilk yarısına tekabül eden yunan vezin usulü. (L)