İSTİMLÂK

i. (ar. mülk’ten istimlâk). Kamulaştırma: Ne ise, kasabımızı methetmeyelim, belki istimlâke uğrar (B. Felek). || Esk. Bir yeri satın alma, mülk edinme. || İstimlâk etmek, kamulaştırmak.
— Huk. Bk. KAMULAŞTIRMA. — ansİkl. Esk. huk. Mecelle’nin 1216. maddesinde, «Ledelhace (Hacet bulunduğu, gerekli olduğu zaman) emri sultanî ile (Devlet reisinin, sultanın buyruğuyle) bir kimsenin mülkü kıymetiyle alınıp tarike ilhak olunabilir (yola katılabilir). Fakat te- diyei semen olunmadıkça (bedeli ödenmedikçe) mülkü yedinden (elinden) alınamaz» denmekte idi. Şerhlerde, yoldan başka, cami ve su yolu, ve genellikle kamu yararı (mena- fii umumiyye) için, bir kimsenin mülkünün, rızası olmaksızın elinden alınabileceği belirtilir. Nitekim Mecelle’nin 26. maddesi, «zararı âmı def için zararı has ihtiyar olunur» şeklindedir, (umumî zararı önlemek i- çin, hususî zarar tercih edilir.) ♦ istim lâkat çoğl. i. Esk. İstimlâkler,