i. (ar. miirür’dan istimrar). Bir düzüye devam etme, sürüp gitme: Cihanı lutf-ı mürüvvetle kâmrân ettin / Cihanda kâm alasın ber-sebil-i istimrar (Nedim). || Ale’l-istimrâr, aralıksız, ara vermeden. ♦ İstim rar! i. Esk. Sürerlik. || Fi’l-i istim- rarî, sürerlik fiili,
İSTİMRAR
10
Eki