İSTİNAF

i. (ar. enfien istinaf). Esk. Yeniden başlama. — Gram. Esk. Sözün başlangıcı, başlık. — Huk. Esk. Mahkemenin verdiği kararı kabul etmeyerek istinaf mahkemesinde yeniden bakılması için müracaatta bulunma. || İstinaf mahkemesi, eskiden bidayet mahkemeleri ile temyiz mahkemeleri arasındaki i- kinci derecedeki mahkemelere verilen ad. — ansİkl. İstinaf mahkemesi, birinci derece mahkemesi olarak, uyuşmazlığı çözen esas mahkemenin vermiş olduğu son kararlara
altta, Penessin (Morbihan) yakınında Bile burnunda midye ve istiridye üretim tesisleri; sağda, toplayıcılar üzerinde istiridyeler (Marennes dolayları)
karşı, bu kararlardaki aykırılıkları gidermek için başvurulan bir üst mahkeme. (Burada kararlar, maddî ve hukukî yönlerden incelenir. Türkiye’de gerek ceza ve gerek hukuk yargılamasında, istinaf mahkemeleri yoktur.) + İstinafen zf. Esk. istinaf yoluyle, istinaf mahkemesinde görülmek üzere. ♦ İstinaf! sıf. Esk. istinafla ilgili,