kara iklimi

 
Büyük kara kütlelerinin iç bölgelerine özgü, belirgin sıcaklık farklarıyla ve nispeten kuraklıkla tanımlanan iklim çeşidi.
Kara yüzeyleri, su yüzeylerine göre daha çabuk ısınır ve daha yüksek sıcaklıklara ulaşır, aynı zamanda da daha hızlı soğur ve daha düşük sıcaklıklara inerler. Aldıkları güneş enerjisini çok derinlere kadar ileterek büyük miktarda enerji soğurabilen denizlerden farklı olarak, kara kütleleri, gün boyunca aldıkları enerjiyi çok ince bir tabakada depolar ve gece çabucak bırakırlar. Bunun sonucunda, kara bölgelerinde büyük günlük ve mevsimlik sıcaklık farkları gözlenir; ayrıca, yılın en sıcak ve en soğuk dönemlerini, yalnızca birkaç haftalık bir gecikmeyle, güneş ışımasının en çok ve en az alındığı zamanlar (yaz ve kış gündönümleri) izler.
Kara ikliminde yılın en azından bir bölümü, nispeten kurak geçer. Denizden uzaklığın büyük olması nedeniyle bağıl nem oranı düşük, bulutlanma az ve yıllık yağış miktarı düşüktür. Ama, bu olaylar büyük ölçüde mevsimliktir: Yaz mevsiminde sıcaklığın yüksek olması, havanın su tutma kapasitesini artırarak, yaz yağışlarının ve fırtınalarının belirgin biçimde fazla olmasına yol açar. Kara ikliminin en uç biçimi çöl oluşumudur.
Bir iklimin karasallık derecesi günlük ya da yıllık sıcaklık farklarının yanı sıra, enleme göre ölçülür; çünkü yıllık sıcaklık farkları, iklim türü ne olursa olsun, enlemle birlikte artar. Kara iklimi özellikle en büyük kara kütlelerinin bulunduğu Kuzey Yarıküre’de etkilidir: Orta Asya’nın kuzey kesiminde yıllık sıcaklık farkı 60°C’ı bulur