Karın Tokluğuna Çalışan Temizlik işçileri…
Bir bahar sabahıydı…Dışarıyı seyrediyordum. Sabahın verdiği sessizlik, hâlâ uyanmamış mahmur dünya…
Bir çalar saat niteliğinde olan ışık, goz kapaklarım tek tek çalıyordu. Tabiat yavaş yavaş, beklenen misafirini karşılayıp içeriye aldı. Herkesin işi belliydi. Kimse birbirinin işine karışmıyor, sadece yardımla-şi\orlardı…Nihayet dünya uyandı.
I vanan dünva, bir bahar yağmuruyla şefkatli annesi onu
bir kekliği anımsatan seksekleriyle seyre daldım. İçlerinden bir karganın bulunduğum pencereye doğru yaklaştığını gördüm. Karga. ağzında bir parça ekmeği yere vurarak ikiye böldü, bir parçasını yiyerek, diğer parçasını küçük küçük parçalara ayırarak, oraya bıraktı. Arkasındaki kargaların hiçbiri, bırakılan ekmek parçasının yanına dahi yaklaşmadılar. Sürü okulun bahçesini bir güzel temizledikten sonra uçuşup gitti. Ama kafam hâlâ o karganın yaptığı işteydi. Tam baharın verdiği bir dalgınlıkla dışarıyı seyrederken, o anda bir kuş sürüsünün geldiğini hissettim. Kargaların hazırladığı lokmaları bir güzel yedikten sonra, onlar da uçuştular. Akşam aynı yere, aym boyutta bir ekmek parçası bıraktım. Diğer bir günü bekleye durdum.
O gün gelmişti…Yine bir karga sürüsü geldi. Sanki aynı kaseti çevirirce-sine ve aynı yardımlaşmayı yaptılar. Hayretle izlemeye başladım. Bu güzelim canlının hayat tarzını öğrenmek için kaynaklardan yararlandımsa da ‘dişe değer’ bir yapıt bulamadım.
Bilgehan Kahraman Ağrı Eğitim Fakültesi Biyoloji Öğretmenliği