KEBER (KEBER FİDANI)
Arabçası : Keber, es-Saf, Şevk el-Hımâr.
Farsçası : Perıç keber e; Keber. Lâtincesi : Capparis spinosa, Caper berry Capre.
Kullanılan maddesi: Kökü, kabuğu, yaprağı ve meyvesi. En te’sirlisi kökü ve kabuğudur.
Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) Memleketimizde Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgesinde, bilhassa Toros’larda yetişir. Meyvesi zeytine benzer. Kökünün kabuğu bal ve sirke ile ezilip karıştırılarak yendiğinde dalak, ciğer hastalıklarını geçirir. Bu hastalığın en iyi ilâcıdır.
b) Yakılıp buhanna#oturulduğunda basura, nasıra birebirdir. Yine basuru olan bir kimse akşam güneş batarken, seher vakti, tekrar akşam vakti Kebere ağacının yanına gelip «Sen falan oğlu fala- nm basurusun» dese ve ağacını kökünden kesse, basuru kurur, gider. c) Kadınların aybaşlannı nizama sokar. ç) Sirke ile kaynatılarak cüzzam yaralarına sürüldüğünde yaralan derhal geçirir.
d) Yine: Gargara yapılsa nezleyi geçirir, dimağı temizler. e) Kurutulmuş kabuğunun tozu açık yara ve habis çıbanlara döküldüğünde darhal geçirir. Hayız tutukluğunu açar. f) Ağız kokusunu güzelleştirir. g) Sünbül çiçeği kanştırarak yenildiğinde göğüste müzminleşmiş bronşiti geçirir. Balgamı söker. ğ) Sirke ile karıştırarak sıracaya, siyatiğe ve basura sürüldüğünde fayda verir. h) Açılmamış katı urlan ve yaralan deşer. ı) İç organlann taş yapmasını önler. i) İskorbüt hastalığına şifalıdır.
