Sa’d b. Rebî’in zevcesi, iki kızıyla birlikte Peygamberimizin yanına geldi : «Yâ Resûlallâh! Şuncağızlar, Sa’d b. Rebî’in kızlarıdır.
Babalan, Seninle birlikte bulunurken Uhud’de şehid düştü.
Kızların amucası, bunların malını zabt etti. Hiç bir mal bırakmadı.
Bunlar, ne evlendiler, ne de bir mallan var…» dedi.
Peygamberimiz : «Allâh, bu hususta hükmünü verir!» buyurdu.
Miras âyeti inince, Peygamberimiz, kızlann amucasını çağırttı.
Ona : «Sa’d’in kızlarına üçte iki ver!
Annelerine sekizde bir ver! Kalanı da, şenindir!» buyurdu. (Tirmi-zî – Sünen, c. 2, s. 414).
On Zevcenin Dörde İndirilmesi:
Gaylan b. Seleme, Müslüman olduğu zaman, on kadım vardı. Onlar da, Müslüman olmuşlardı.
Peygamberimiz, Gaylan’a, on kadından dördünü tutmasını, ötekileri boşamasını emretti (Tirmizî – Sünen, c. 3, s. 435, İbn-i Mâce – Sünen, c. 2, s. 628).
İki Kızkardeşten Birinin Bıraktınlması :
Fîruz-ı Deylemî : «Yâ Resûlallâh! Ben, Müslüman oldum. Nikâhım altında iki kızkardeş var?» dedi.
Peygamberimiz : «Onlardan, istediğini tut, ötekini boşa!» buyurdu. (Tirmizî – Sünen, c. 3, s. 436, İbn-i Mâce – Sünen, c. 2, s. 627).
Kur’ân Öğretmek Şartiyle Nikâh Kıyılması :
Peygamberimize, bir gün, bir câriye gelip : «Ben, kendimi Sana bağışladım!» dedi, uzun müddet ayakta diküdi.
Müslümanlardan fakir bir zat : «Yâ Resûlallâh! Sana lâzım değilse, onu bana nikâhla!» dedi
Peygamberimiz : «Yarımda Mihr olarak ona verebileceğin bir şey var mı?» diye sordu.
«Yanımda şu entarimden başka bir şey yok! r dedi.
Peygamberimiz : «Entarini ona verirsen, entarisiz nasıl oturacaksın?
Sen, başka bir şey araştır.» buyurdu.
Adamcağız : «Verecek başka bir şey bulamadım!» dedi.
Peygamberimiz : «Demirden bir yüzük olsun araştır!» buyurdu.
Adamcağız, bunu da, araştınp bulamayınca, Peygamberimiz, ona :
Ezberinde Kur’ân’dan bir şeyler var mı ?» diye sordu.
«Var!» dedi ve «Şu, 9u sûreler!» diyerek ezberindeki sûrelerin isimlerini saydı.
Bunun üzerine, Peygamberimiz :
«Ben de, ezberinde bulunan bu sûreleri ona öğretme karşılığında seni onunla evlendirdim!» buyurdu. (Tirmizî – Sünen, c. 3, s. 422).
Ağaç Taşlayan Bir Çocuğun Sorguya Çekilmesi:
Râfi’ b. Amr der ki : «Ben, gocukken, Ensârrn hurma ağacım taşlar-
dım.
Ensârî, beni tutup Peygamber Aleyhisselâma götürdü.
Peygamber-Aleyhisselâm, bana : «Çocuğum! Onlann hurma ağaçlarım niçin taşladın?» diye sordu.
(Yâ Resûlallâh! Acdım, yemek için taşladım!) dedim.
(Sen, bir daha taşlama! Altlarına düşenlerden al, ye!
Allâh, seni doyurur ve suvanr,) buyurduktan sonra, t aşımı sığadı ve : (Allâhım! Kamını doyur!) diyerek bana düâ etti. (Tiıjaiâ – Sünen, c. 3, s. 584, Îbn4 Mâce – Sünen, c. 2, s. 771).
Dört Yahudi Aliminin Peygamberimize Yolsuz bir üüküm
Verdirmeğe Kalkışmalara :
Yahudî âlimlerinden Kâ’b b. Esed, îbn-i Salûba, Abdullâh b. Surya, Şe’s b. Kays birbirlerine : «Haydi, Muhammed’e gidelim. Olabilir ki, onu, dîninde bir fitneye, bir tuzağa düşürebiliriz.
Nihâyet, o da, bir beşerdir, şaşardır.» diyerek Peygamberimizin yanına geldiler.
«Yâ Muhammed! Sen, iyi bilirsin ki : Bizi»*, Yahudüerin âlimleri, Eşraf ve Ululanyız.
Biz, sana tâbi olursak, Yâhudüer de, tâbi olurlar. Onlar, bize aylan hareket etmezler.
Yalnız, bizimle kavmimizden bâzılan arasında bir ihtilâf ve husûmet
var.
Biz, onlarla olan muhâkememizi sana getirsek, sen, onlar aleyhine, bizim lehimize hüküm versen de, sâna îmân etsek, sem tasdik etsek olmaz mı?» dediler.
Peygamberimiz, onlann bu arzusunu yerine getirmekten kaçındı.
Yüce Allâh, bu hususta indirdiği âyetlerde şöyle buyurdu :
«Sen, onlann aralarında, Allâh’m indirdiği veçhile hükmet!
Onların keyiflerine uyma!