MÜŞRİKLERİN HİCRETE MÜSÂADE EDİLMESİ

Kureyş müşrikleri, Islâmiyetin yayılmasını önlemek için her çâreye, her yolsuzluğa başvurdular.

Peygamberimizin mensub bulunduğu âilenin Kureyş aileleri arasındaki üstün şerefini bile inkâra ve bunu, Medineliler arasında yaymağa kalkıştılar. ,

Medineli Müslümanlardan bâzılan, Peygamberimize gelerek : «Biz, Senin kavmmdan işittik. Onlardan birisi : (Muhammed, süprüntü içinde \ biten hurma ağacma benzer!) diyordu» dedüer.

Peygamberimiz, onlara : «Ben, kimim?» diye sordu.

«Sen, AUâh’m Resûlüsiin!» dedüer.

Peygamberimiz : «Ben, Abdiilmuttalib’in oğlu Abdullâh’m oğlu Mu-hammed’im!

Yüce Allâh, mahlûkatı yarattı.

Beni, onlann en hayırlısından kıldı.

Sonra, onlan, iki kısma ayırdı.

Beni, o iki kismm en hayırlısından getirdi.

Sonra, onlan kabilelere ayırdı.

Beni, o kabilelerin en hayırlısı olan bir kabüeden getirdi.

Sonra, kabüeleri, evlere, âüelere ayırdı,

i Beni, o evlerin, âüelerin en hayırlısı olan bir âüeden vücûd$ getirdi.

Ben, sizin, âüe yönünden de, en hayırlınızım! Mergubluk, şeref ve şanlılık yönünden de, sizin en hayırlınızım!» buyurdu. (1)

Bunu, Hz. Abbas da, Kureyş müşriklerinden işitip Peygamberimize duyurmuştu.

Peygamberimiz de, Minberde ayakta diküerek : «Ben, kimim?» diye sormuştu.

«Sen, AUâh’m Resûlüsiin! Sana selâm olsun!» demişler, Peygamberimiz : «Ben, Abdülmuttalib’in oğlu Abdullâh’m oğlu Muhammed’im!…» diye başlayan yukaridaki Hadîslerini îrâd buyurmuşlardır (2).

Hz. Âişe der ki : «ResûluUâh, Medine’ye gelince, Kureyş müşrikleri, Resûlullâh’ı hicv (nazmen zem ve tahkir) etmeğe başladılar.

Ensân da, Onunla birlikte hicvettüer.

Bunun üzerine, ResûluUâh, Hassân b. Sâbit’e : (Sen de, onlan hicv

et!