NERGİS ÇİÇEĞİ (ZEREN)
Arabçası : Ahber, Nercis.
Farsçası : Nergis.
Lâtincesi : Narcissus Poeticus; Narcisse; Narcissus Exertus.
Yetiştiği yer ve çeşitleri: Dağlarda, çayırlarda; sulu ve nemli yerlerde yetişir.
Kullanılan maddesi: Çiçekleri, soğanı, kökü, tohumları.
Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) Nergisgillerden olup lâle gibi soğanla yetiştirilen-yetişen bir bitkidir.
b) Nergis çiçeğini birkaç kere koklamak: Balgamdan ve sevdavî rahatsızlıktan meydana gelen baş ağnlarmı geçirir. Baş ve dimağdaki tıkanıklıktan açar. Nezleyi giderir. Sar’aya fayda verir.
c) Soğanının lâpası, yakısı yaralann İrinini kurutur, temizler ve iyileştirir.
ç) Bir miskali (5 gr.) bal ile içildiğinde kusturur. Kanndaki yılanı öldürür.
d) Kökü yakı yapılarak sirke ile başa sürüldüğünde saçkıran hastalığına fayda verir,
e) 15-16 gr. suyundan bal ile içildiğinde karındaki canlı-cansız cenini düşürür.
f) Köklerinden (soğanlarından) üç tanesi bir gündüz ve gece sütün içinde bırakılır, sonra çıkarılıp döğülür de hastalık sebebiyle vesâire erkeklik uzvu canlanmayan kimsenin uzvuna sürüldüğünde ve merhem gibi kullanıldığında canlandırır. Bu terkib çok müessirdir.
g) Tohumları döğülüp sirkeyle karıştırılır ve bu mahlût, yüzdeki çillere, alacalıklara ve beyaz lekelere sürüldüğünde giderir. (Muslihi menekşe ve Kâfur’dur.)
ğ) Çiçeklerinin suyu balla beraber şerbet gibi içildiğinde rahim ve mesâne ağrılarını iyileştirir.
