OBERON (veya AUBERON veya ALBERON

OBERON (veya AUBERON veya ALBERON)

OBERON (veya AUBERON veya ALBERON), hava cinlerinin kralı; Nibelungen efsanesindeki cüce Alberich’in fransız edebiyatında karşılığıdır. Destanlarda (Huon de Bordeaux) ve geç ortaçağ romanlarında güçlü ve bilgili bir büyücü olarak* görünür, sonra yavaş yavaş, hayalî hava cinleri kralının yüzünü takınır. İngiliz edebiyatında Chaucer, Spenser ve Shakespeare’in (Bir Yaz Gecesi Rüyası) eserlerinde adı geçer. Alman şairi Wieland’m onunla ilgili bir şiiri vardır. (L)
Oberon, C.M. Wieland’m epik şiiri (1780). Bordeaux’lu Huon, Charlemagne’ın ikinci oğlu Charlot’yu yanlışlıkla öldürür. İmparator bu cinayetin kefaretini ödetmek için ona üç tehlikeli yararlık göstermesini emreder. Oberon, öbür yiğitliklerin yanı sıra, Babil halifesinin kızını da baştan çıkarmak zorundadır. Huon, çıktığı seferden periler kralı Oberon’un yardımıyle, muzaffer döner. Fakat, Roma’ya varmadan önce ni-şanlısıyle evlenmesini yasaklayan Oberon’un sözünü tutmamıştır. Bu sefer, sabırsız âşık yeni birtakım sınavlardan geçmek zorunda bırakılır. Sonunda Oberon’un öfkesi yatışır ve karısı Titania ile barışır. Çeşitli kaynaklardan alman bu konu, büyük bir ustalıkla işlenmiştir. (L)
Oberon, Weber’in son operası. İlk olarak 1826’da Londra’da oynandı. Besteci, şarkı ve konuşmaların birbirine karıştığı bu eseri «büyük opera» biçimine sokamadan öldü. İngiliz yazan J.R. Planche’in, C.M. Wie-land’m bir manzumesine dayanarak hazırladığı librettosunda fantastikle ekzotizm birbirine karışır. Burada Weber Freischütz ve Euryanthe operalarında uyguladığı metodu sürdürerek uvertürde sunduğu üç koro notasını eser boyunca leitmotiv olarak kullanmıştır. Koroların rolü, görev ve sahne zenginliği, bestecinin romantik özelliğini gösterir.