Ondokuzııncu Yüzyıl heykeltraşları

h’tı. Oyma gemi aslanları yaparak işe başlayan Rush’ın, eski usul ’ dinç­ liğe) sahip tahta heykeller |yaptı. Ne var ki, o sıralarda yabancı heykeltraşlar daha olumlu bir izlenim yaratmış­ lardı. Yabancı heykeltraşların en önde geleniyse, ünlü Amerikalıların ve özellikle George Washington’un portre büstlerini yapmak üzere 1785’te Amerika Birle­ şik Devletleri’ne gelen Jean Antoine Houdon’dur. Gözünü yükseklere dikmiş genç Amerikalılar, mermerle çalışmak istedikleri ve kendi ülkelerinde onları eğitecek kimse bulamadıkları için, kısa süre sonra İtalya’ya gitmeye başladılar. 1825 ile 1875 arasındaki, Hiram Powera, Thomas Crawford, William Wetmore Stroy ve Harriet Hosmer’i, yani Henry James’in “beyaz mermer sürüsü” adını taktığı grubu da içeren med dalgasından çıkan ilk isim, Horatio Greenough’dur. Ne var ki, heykeli, öncelikle büyük postayla sipariş uygulaması nedeniyle geniş bir kitleye hitap eder hale getiren ilk ki­ şi, gerçekçi, duygusal sahneler oluşturan ve Rogers Grupları denen heykelleri yaratan kişi, Amerika’ya yerleşen John Rogers’dır. 1885’ten sonra öğrenimin merkezi, Amerikalı heykeltraşların, ikinci imparatorluk yönetimindeki Fransız- (Üstte) Frank Lloyd Wright’ın Chicago’daki Robie Evi (1909) onun “çayır evi” üslubunun önde gelen örneklerinden biridir. (Sağda) New York City’deki Seagram gökdeleninin (1956-59) tasarımını Ludwig l Mies van der ^ Rohe ile Philip , | | | Johnson S ü ların yaygın hükümet desteği aldığını gözlemledikleri Paris’e kaydı. Kendi ülkelerinde de aynı durumu yaratma isteğiyle,Ecole des Beaux-Arts’da öğrenim gördüler ve sonra da o günlerde tanıştıkları Amerikalı mimarlarla işbirliği yaptılar. Bunun başlıca uygulayıcıları, Fransız Beaux-Arts geleneğinin akademik seçmeciliğiyle aşı­ lanmış Chicago’daki DünyaColombusjSergisi’nin heykelleri ve mimarisi, Amerika Birleşik Devletleri’nde