OSMAN HULÛSİ ATEŞ

OSMAN HULÛSİ ATEŞ; imam-hatip ve şâir.
1917 yılında Malatya’nın Darende ilçesinde
doğdu. Babası Şeyhzâdeoğlu sülâlesinden Haşan
Feyzi Efendi, annesi Fâtıma Hanımdır. İsmi Osman
Hulûsi, soyadı Ateş’tir. Halk arasında “Hulûsi
Efendi” diye meşhur olmuştur.
Zamânmm imkânsızlıkları içinde ancak ilkokul
tahsili yapabilmiş olan Osman Hulûsi Ateş, babası
Haşan Feyzi Efendiden dînî terbiye ve tahsil
gördü. Arapça, Farsça ve edebiyat bilgilerini ilerletti.
Marangozluk yaptı ve biraz da ticâretle uğraştı.
İmam-hatip oluncaya kadar geçimini daha
çok kitap ciltlemek sûretiyle temin etti. 1945’te babası
vefât edince Şeyh Hamîd-i Velî Câmii imamhatîbi
oldu. Bu vazifeyi emekli oluncaya kadar
sürdürdü. Bu vazîfesi sırasında insanlara vaaz ve
nasihatlerde bulundu. Sivaslı Ehramcızâde İsmâil
Hakkı Toprak’ın sohbetlerinde bulundu ve onun
ölümünden sonra vazifesini yürüttü.
Câmii, Kur’ân-ı kerîm kursu ve türbe yapımından,
yol ve köprü inşaatına, sulama projelerinden lise
ve endüstri meslek lisesine, kütüphâne ve fabrika
açılmasına kadar uzanan çeşitli hizmetlerde önderlik
yaptı. 1986 yılında kendi adıyla anılan bir vakıf
kurdu. Sosyal ve kültürel faaliyetlerinden dolayı
devlet yetkililerinin iltifatlarına kavuştu. 14 Haziran
1990’da İstanbul’da vefât etti.
Cenâzesi özel uçakla Kayseri’ye oradan da
karayolu ile Darende’ye getirildi. Kalabalık bir
cemaatin katıldığı cenâze namazını oğlu Hamid
Hamideddin Efendi kıldırdı. Şeyh Hamîd-i Velî Câmii
avlusundaki Ahfad mezarlığına defnedildi.
Türkçenin yanısıra Arapça ve Farsçayı da bilen Osman
Hulûsi Ateş, yazılı olarak henüz basılmamış
bir Mektubât ile 350 sayfalık Divân-ı Hulûsi
Darendevî adlı bir eser bırakmıştır.