ÖZEK i. (esk. türk. k.). Merkez. || Özek ağacı, dört tekerlekli arabaların gövdesindeki orta ağaç. |j özek demiri, özek ağacını arabaya bağlayan demir.
— Biyol. özek doku. Bk. ÖZEKDOKU.
— Bol. Bitki eksenlerinin (sap ve kök) içinde bulunan ve değişik yapıları barındıran bölge. (Bütün iletken organlar [odun damarlar ve soymuk borular], çepeçevre ayıklayıcı bir zarla [içderi] kapü olan bu bölgede bulunur. Tohumlu bitkilerde bir tek özek vardır, genellikle buna merkez Silindir denir; eğreltilerde ise birbirinden ayrı birçok özek bulunur; bu duruma da çok üzeklilik denir.)
— Ormanc. Odunun düşük kaliteli kısmı. (Odun, tahta haline getirilirken bu kısım atılmağa çalışılır.) || Dış merkezli özek, ağaç kesitinin tam ortasında bulunmayan özek. || Yıldız özek, merkez kısmında özden başlayarak dışarı doğru uzayan yıldız biçiminde çatlaklar bulunan ağaç özeği. | Ağaç özeği, ağaç gövdesinin merkezi kısmı. || Kırmızı kayın özeği, kayın ağacının kırmızı renkli özeği; bu çeşit kayınlar bazı işlere yaramaz. || Siyah dişbudak özeği, dişbudak özeğinin anormal rengi.
— Sil. özek ağacı, koşulu topçuda art arabayı toparlağı ile birleştirmeye yarayan ağaç parça, (iü)
