Sen özledim de yeter ki .. Gelmiyorsam bırak O benim
ayıbım olsun
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Özlemek
Bazen gerçekten sevdiğinizin yolundan gitmenin bedeli, onun dışında kalan herkesi kaybetmek ile sonuçlanir.Yalnız kalırız ama öyle yanımızdadır ki kalabalık ve huzurlu hissederiz.Peki ya sadece o yeter dediğimiz giderse ? Bazen sevdaya bizim gibi bakamaz ve gider, bütün dünya gitse birsey olmazken O gittiğinde yalnızlık gelir üzerimize. Sanki dünyada yapabilecek herşey bir anda yok olmuştur ve sıkılmak en büyük hobimiz olmuştur.Sanki bütün şairler yazarlar ve sanatçılar konuyu biliyormş gibi yazmaya başlarlar.O’nu hatırlatırlar size.
Yalniz kalmak gibi,
sanki yıldızlara bir Elif miktarı yakınmişçasına, bir kelebegin ilk günü gibi asgari bir umut,
26 yıla inat 62 okumak gibi seneleri,
Her şarkıda şair kesilmek, ister istemez…
İ
YIKILAN HAYALLER
Hayallerim vardı ikimiz için, Güzel mutlu hayaller Engelledin hayallerimi, Uyandırdın güzel bir rüyadan Karanlığa gömüldü o hayaller, Mazide kalan sevdamsın artık! Kınlan bu kalp boşaldı yine, Eskisi gibi, bomboş ve kırık. Güzel hayallerim vardı aşkım, Seninle ilgili güzel hayaller!
Çocuklarımız olacaktı Sıcak yuvamızda,
Örnek aile olacaktık Oturduğumuz sokakta.
İşe giderken
Öperek uğurlayacaktın beni, Sipariş listen olacaktı cebimde Akşama eve dönüşte Ellerim dolu olsun diye! Hayallerim vardı aşkım,
Yıktığın güzel hayaller
Pikniğe çıkacaktık Pazar günleri, Yorgunluk atacaktık birlikte Tatiller
âkta balıklar tutacaktık, Çocuklarımıza doğayı keşfetmeyi, Hayvanların kediden köpekten İbaret olmadığını öğretecektik. Hayallerim vardı bir tanem,
Maziye gömdüğün güzel hayaller, nsanlara yabancılaşmak,martılara benzemek gibi, seni özlemek yalnızlığın dibi. HIKMET ANIL ÖZTEKİN
Seni Özlemek
Ilık esen rüzgarı öpmek Kuşlarla şarkı söylemek Kaynayan suyun buharında seni görmek Kokunu içime çekmek, seni özlemek…
Her gidişinde dönüp geriye bakmak Ardından kalan hayallerle yaşamak Kıyıya vuran dalgalarda çalkalanmak Zamanla yarışmak, seni özlemek…
Hayata küsmek, ağlamayı sevmek Gözyaşı olup yanaklardan süzülmek Kapı aralığından seni izlemek Uzaklara dalmak, seni özlemek…
közlerinin derinliğinde kaybolmak Sesimi duyuramamak Buraları sensiz terk etmek Hasreti öğrenmek, seni özlemek…
Rüzgarlar yükünü usulca boşaltırlar,
Biter Kasım’lar,
Ay döner Aralık’a.
Dökerim kucak kucak yakamozlar yoluna. Susar deniz kızları, unutup ağıtları;
Donar dalgalarımın haykırışları.
Bu şehrin sisli, hüzün sesli seması. Uzak ufuklardan ufuklarıma,
Getirir nefesinin özlemli çağrısını. Gülümser ay vuslat andında, Saçıma serper deniz yıldızlarını.
İner iklim iklim, deli deli poyrazlar. Yitik gemilerden çalınır ayrılıklar. Günsüz havaların soğukluğuna,
Yaz bakışı bir göz direnir de inatla. Yağmurlarla yıkar suskun sokaklarımı, Güneşler tutar, Kasım sabahlarına.
Hep sığınılan limanların tadında,
Burada bekler özlem yüklü akşamlar. Kendinden kendine değer bulur dostluklar. Göklere serilir sabahın yıldızları,
Ve gün doğumu yaşanır burada kavuşmalar…