ÖZÜMLEME (Asimilasyon)

ÖZÜMLEME (Asimilasyon); Aim. Assimilation
(f), Fr. Assimilation (f), İng. Assimilation.
Canlıların beslenme için aldıkları besinleri
sindirerek, hücre protoplazmasına benzer şekle
çevirip, vücutlarına katması. Besin maddelerinin,
hücrenin yapı taşma dönüşmesi. Bu olaya “özümleme”,
“asimilasyon” veya “anabolizma” denir.
Bunun sonucu hücrede büyüme ve çoğalma görülür
Tavşanın yediği havuç, vücûdunda ete, kemiğe
vs. dönüşür.
Besinlerin bir kısmı vücûda katılırken, bir kısmı
da gerekli hayâtî olaylar için yakılarak enerjiye
çevrilir. Organizmada, hem yapım hem yıkım olayları
bir arada yürür. Hücrede oksijenle yakılan besinlerden,
enerji ve vücut için zararlı olan artık maddelerin
(C02 ,H2 0, üre gibi) hâsıl olmasına, “katabolizma”,
“disimilasyon” veya “yadımlama” denir.
Vücuttaki faaliyetlerin hepsine birden ise metabolizma
(madde değişimi) denir. Bu sâyede canlılarda
büyüme, gelişme, onarma, hareket, duyarlılık
ve üreme gibi faaliyetler sağlanır.
Gençlerde özümleme, yadımlamadan fazladır.
Bu fazlalık gelişme ve büyümeğe harcanır.
Bu sebeple, insanlarda 25 yaşma kadar hızlı bir büyüme
olur. 25 yaşla 50 yaş arasında ise, özümleme
yadımlama ile denktir. Sonraki yaşlarda özümleme
düşmeğe başlar. Özümleme yeteri kadar yapılamazsa
(hasta ve ihtiyarlarda) vücut zayıflar.
Hücreler kendi bileşimindeki maddeleri harcarlar,
ileri derecede zayıflama olur. Hücrelerin çoğu
ölür. Devamlı olarak özümleme yapılmazsa, ölüm
vukû bulur. Yeşil bitkilerin ışık karşısında besin
yapmalarına da “karbon özümlemesi” denir. (Bkz.
Fotosentez)