PİCA

PİCA; Aim. Pica (m), Fr. Pica (m), İng. Pica.
Uygun olmayan veya yenilmesi âdet olmayan
maddelerin yenmesi alışkanlığına verilen ad. Bu
durum hayâtın ikinci altı ayı içinde normal gelişimin
bir dönemi olarak belirir. Çocuk eline ne geçirirse
ağzına götürür ve yer. Ancak bunun uzun
sürmesi ve hele bulûğ çağma kadar devam etmesi
tamâmen anormaldir.
Pica’nın en çok görülen ve ülkemizde de Güneydoğu
ve Doğu Anadolu’da rastlanan şekli “toprak
yeme”dir. Bu çocuklarda demir eksikliği anemisi,
karaciğer ve dalak büyümesi, tenasül organlarının
gelişmemesi ve boy kısalığı ile beraber
bulunabilir. Toprak yiyen çocuk ve gençte zekâ geriliği
de olabilir. Tedâvisi kolay değildir. Çocuk
hastâneye yatırılır, mineral, vitamin eksiklikleri telafi
edilir. Psikolojik tedâvi uygulanır. Menfî yöndeki
âilevî tesirler ortadan kaldırılmaya çalışılır.Hâmilelik döneminde görülebilen ve halk arasında
“aşerme” diye tâbir edilen hâdise de bir picadır
ve genellikle psikolojik kaynaklıdır.