POLİVİNİL KLORÜR (P.V.C); Aim./V/y
vinylchloricl (n), Fr. Polyvinylchlorure (m), İng.
Polyvinylchloride. Çok mükemmel elektrikî ve
fizikî özelliklere bir arada sâhip olan, ısıtıldığı
zaman yumuşayıp tekrar sertleşebilen sağlam ve
kopmayan bir polimer. Çoğunlukla, plâstik (şekil
verilebilen yumuşak katı) halinde veya sert kırılgan
tipleri üretilir. Polivinil klorürün başlangıç
maddesi (monomeri) vinil klorürdür (CH2=CH).
ı
cı
Vinil klorür ya asetilenden veya etilenden elde
edilir:
+C1
c h 2= c h 2 —- * CH2C1-CH2C1 -CH2=CHC1+HC1
Etilen Vinil klorür
CHsCH+HCl CH2=CHC1
Asetilen Vinil klorür
Polivinil klorür elde edilirken katalizör olarak
peroksidler kullanılır.
Peroksid
nCHy=CH————– » [-CH2-CH-]n
ı – ı
CI CI
Yüksek sıcaklıkta polivinil klorür HC1 kaybetmeye
meyillidir. Bu yüzden son bileşime kararlılık
verebilecek kalsiyum karbonat gibi bileşikler
katılır.
Plâstik şeklindeki polivinil klorür yumuşak
madde olup, bundan şeffaf perdeler, yer muşambaları,
yağmurluk pardesüler, plâstik leğenler, oyuncaklar,
şişe kapakları, protez şekilleri ve ince ambalaj
maddesi yapılır. Sert polivinil klorür ise, ses
kayıt plâkları, boru, kimyâsal maddelere dayanıklı
kaplar yapımında ve tel kaplamada kullanılır.