ŞAMAN, eskiden Kuzeydoğu Sibirya’da ve Moğolistan’ın kuzeyinde yaşamış olan bazı Türk boylarıyla, Altay-Yenisey’de Şamanizm’in egemen olduğu şimdiki Türk boylarında din adamına verilen ad. Şamanlar hekimlik ya da kâhinlik niteliklerine de sahiptirler. Bunlara önceleri “Kam” denirdi. Şamanların çeşitli müzik aletleri çalarak, oyunla gösteri yaparak ve şarkı söyleyerek ruh-
larla ilişki kurduklarına inanılır. Bu amaçla yapılan törende şaman cezbeye kapılarak kendinden geçer ve böylece ruhlar dünyasına karışır. Hastalan iyi etmek, gelecekten haber vermek, kişisel ve toplumsal sorunları çözmek şamanların işidir, iyi ruhlarla ilişki kurana “ak şaman”, kötü ruhlarla ilişki kurana “kara şaman” denir. Yörelere ve boylara göre kendilerine özgü bir kılıkları vardır. Bu kılığa bürünen şaman genellikle bir hayvana (kuş ya da geyik) benzer. Şamanlık, babadan oğula geçer.
