[1] İsveçli kimyacı ve eczacı (Stralsund 1742-Köping 1786). Eczacılık öğrenimi gören Karl Wilhelm Scheele, bir süre Uppsala’da dönemin en ünlü kimya profesörlerinden Bergmann’ın yanında çalıştı. Parasal sıkıntılar yüzünden, Köping’de eczacılık yapmaya başlayıp, bir yandan da kimya araştırmalarına girişerek, 1768’de hidrojeni ayırdı. 1774’te manganez oksitin metal oksit özelliğini bulup, üç yıl süreyle havanın bileşimini ve oksijenin özelliklerini inceledi. 1776’da Bergmann’la aynı zamanda ürik asidi, 1776’da laktikasidi, 1775’te molib
Schelüng, Friedrich Wilhelm Joseph von
Alman filozofu (Leonberg 1775-Bad Ragaz, İsviçre 1854). Tübingen’de felsefe öğrenimi gören (Hegel ile aynı sınıfta) Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling, 25 yaşında Jena Üniversitesi’nde felsefe profesörlüğüne atandı. Doğayı Fichte gibi bir “şey” olarak değil, temelinde canlı bir evren ve karşıt güçlerin bireşimi olarak görüp, G. H. Schubert gibi öğrencileri aracılığıyla, Alman romantiklerini etkiledi.
Başlıca yapıtları: identitas Philosophie(Özdeşlik Felsefesi, 1792-1799), Philosophische Untersuchungen über das Wesen der Menschlichen Freiheit (İnsan Özgürlüğünün Özü Konusunda Felsefe Araştırmaları, 1809), Die Weltalter (Dünyanın Çağları, 1813), vb.