SİLONE, İgnazio (1900 Pescina/ L’Aquila -1978 Cenevre), İtalyan yazarı ve politikacısı. Asıl adı Secon-do Tranquilli’dir. 14 yaşındayken bir depremde bütün ailesini kaybetti. Cizvitler tarafından eğitildi. 1917’de komünist oldu ve 1921’de İtalyan Komünist Partisi’nin kurucuları arasında yer aldı. Faşizme karşı yürüttüğü aktif muhalefet nedeniyle bir süre sonra İtalya’dan ayrılmak zorunda kaldı. Moskova’ya gitti ve 1930’da Komünist Parti’den çıkarılana kadar orada kaldı. Bu tarihte İsviçre’ye yerleşti. İsviçre’deyken İtalyan Sosyalist Partisi’ne girdi. Faşist rejim altındaki İtalya’da yoksul köylülerin yaşamını anlattığı ilk romanı “Fontamara” (1930) ve daha birçok romanını İsviçre’de yaşadığı dönemde yazdı. Bütün dünyada büyük bir ün kazanan bu roman, çeşitli dillere çevrilip yayımlandı. 1945’te İtalya’ya dönüşünden sonra, sosyalist Avanti dergisinin editörlüğünü üstlendi. Sosyal Demokrat Parti’den milletvekili seçildi. Silone, romanlarında çoğunlukla faşizme karşı mücadeleyi ve yoksul halkın yaşamını anlatırken, bir yandan da bireyin fanatik ideolojiler tarafından sömürülmesine duyduğu tepkiyi dile getirir. “Fontamara11 dışında başlıca yapıtları: “Pane e Vino” (Ekmek ve Şarap,
1937), “İl Seme Sotto la Neve” (Kar Altındaki Tohum, 1940), “Una Manci-ata di More” (Bir Avuç Böğürtlen, 1954), “İl Segreto di Luca” (Luca’ nin Sırrı, 1956), “La Volpe e le Ca-melie” (Tilki ve Kamelyalar, 1960), “L’awentura d’un Povero Cristiano“ (Garip Bir Hıristiyan Serüveni, 1968).
