ŞOK
ŞOK, dolaşım yetmezliğinden doğan ağır durum. Çevresel kan dolaşımında meydana gelen aksamalardan kaynaklanır. Aksamanın nedeni ince kan damarlarıyla kılcal kan damarlarının çeperlerinin geçirgenliğinin artması sonucunda kan sıvısının dokulara geçmesidir. Şok durumlarında hasta güçsüzleşir. Kaslar hareket yeteneğini kaybeder, benzi sararır, terleme artar. Kimi zaman siya-noz, yani deri renginin mavileşmesi de görülür. Tansiyon düşer; nabız zayıflar. Yaşamsal işlevler son dere ce yavaşlar. Şok çeşitli nedenlerle oluşur; Örneğin travmalar, yaralanmalar, cerrahi müdahaleler, böbrek yetmezliği, ağır hastalıklar vb. iki türlü şok vardır: Bunlardan birinci birdenbire belirir, ancak daha az tehlikeli ve tedavisi daha kolaydır. İkinci türünün oluşumu gizlidir ve dönem dönem ortaya çıkar; ağır ve tedavisi güç sonuçlar yaratır. Şok durumunda yapılacak ilk iş hastaya kan vererek kan dolaşımının dengelenmesini sağlamaktır. Ayrıca damarları güçlendirici ve kortizonlu ilaçlar da verilir. Şok etkisinden şizofreni, depresif psikoz gibi bazı akıl hastalıklarının tedavisinde, bir tec/avi yöntemi olarak da yararlanılmaktadır. İlk olarak 1938’de İtalyan hekimi Cerletti tarafından uygulanan
uygun dozlarda elektrik akımı verilerek gerçekleştirildi. Şok tedavisi ayrıca belirli ilaçların verilmesiyle de uygulanır.
