STOCKHOLM

STOCKHOLM, İsveç’in başkenti. Önemli bir liman kenti olan Stockholm, ayrıca İsveç’in en kalabalık kentidir. Malar Gölü’nün Baltık Denizi’nin kolu olan Saltsjön ile birleştiği yerde adalar ve yarımadalar üzerine kurulmuştur. Bu nedenle buraya “Kuzey’in Venedik’i” de denir. Çevresiyle birlikte nüfusu 1.409.000 kadardır. Kentte bir üniversite, Nobel Enstitüsü Merkezi ve bir de havalimanı (kentin 48 km. kuzeyinde) bulunmaktadır. Kentin tarihsel görüntüsünü bugün de koruyan eski bölümü Nordstrom Adasfndadır. İş ve yönetim semtleri kuzeybatıda, yerleşim semtleriyse doğudadır. Stockholm birtakım uydu kentlerle gelişmesini bugün de sürdürmektedir (batıda Vallingby, güneybatıda Skarholmen ve güneyde Farsta vb.). Kentte bulunan tarihsel yapılar arasında Kraliyet Sarayı, kiliseler. Belediye Sarayı, birçok müze (Nor-dik Müzesi, eski İsveç evlerini gösteren ve açıkta kurulmuş olan Skan-sen Müzesi) ve Kraliyet Kütüphanesi bulunmaktadır. Stockholm, aynı zamanda büyük bir liman, sanayi ve turizm kentidir. İnşaat malzemeleri, petrol ve besin maddeleri ithalatı yapılır. Kent çevresinde bulunan başlıca endüstriler şunlardır: Makine ve çeşitli metalürjiler, petrol rafinerisi, elektrik ve elektronik cihazlar (telefon, buzdolabı), kauçuk eşyalar, nükleer araştırma merkezi vb.
STONEHENGE, Güney İngiltere’de, Salisbury Ovası’nda taş devri ve erken tunç devrinden kalma me-galit kalıntısı. En içte bir atnalı oluşturan iki ayaklı masa görünümündeki üçlü taşlarla (her biri 45-50 ton ağırlığında) bunları çevreleyen eş-merkezli dikey taşlardan oluşur. Ayrıca, yaklaşık 100 m. kuzeydoğusun-
Strabon
da tek bir büyük taş daha vardır. Stonehenge İ.Ö. 1900-1400 arasında üç evrede yapılmıştır. Hangi amaçla yapıldığı kesin olarak bilinmemekle birlikte hem tapınak, hem de ilkel bir gözlemevi olduğu sanılmaktadır. -i MEGALİT, MENHİR
STRABON, (yaklaşık olarak İ.Ö. 63 Amasya-23’ten sonra, ?), Yunanlı coğrafyacı ve tarihçi. Roma İmparatorluğu’nun büyük bir kısmını gezdi. Uzun süre Roma ve İskenderiye’de oturdu. Polibios’un tarihinin devamı olan; Korint ve Kartaca’nın yıkılışı (İ.Ö. 146) ile Sezar’ın ölümü arasındaki yılları anlatan 43 ciltlik “Hiztorika Hipomnemata” (Tarihsel Anılar) adlı yapıtını yazdı. Bu yapıttan günümüze 19 parça kalmıştır. Strabon’un diğer bir yapıtı olan ve 17 ciltten oluşan “Geographume-na”nın da (Coğrafya) büyük bölümü bulunamamıştır. Strabon, Antik-çağ’la ilgili başlıca kaynaklardan biridir.
STRADİVARİUS, Antonio (1644 Cremona/İtalya – 1737 Cremona), İtalyan keman yapımcısı. 1666’da Nicolo Amati’nin yanında çalışırken, kendi yaptığı kemanlarda geliştirdiği özgünlükle dikkati çekti. 1684’te daha büyük modeller yapmaya başladı. Daha koyu renkli bir vernik kullandı ve çalgının biçimine ilişkin denemeler yaptı. Stradivarius’un, 1690’lardan kalma “uzun” modelleri, kemanın boyutlarında önemli değişikliklerin gerçekleştirilmesinin simgesidirler. 1700’lerde bu uzun kemandan vazgeçerek yassı ve geniş bir modelde karar kıldı. Aynı zamanda çellolar, viyolalar da yaptı. Stradivarius’un keman yapma yöntemi, modern keman boyutlarının temelini attı. Daha az derin-olan gövdesiyle bu keman, ilk kemanlardan daha etkileyici ve canlı bir ses yaratıyordu. Kullandığı verniğin bileşimi hiçbir zaman keşfedile-medi. Bugün dünyada 540 kadar Stradivarius kemanı, 50 çello ve 12 viyola bulunmaktadır, ancak bunlardan bir bölümü üstünde özellikle 1800’lerde değişiklikler yapılmıştır. Stradivarius’un oğulları Francesco ve Omobono da keman yapımcılarıydılar.