TABİİYET

TABİİYET, Alm. Staatsangehörigkeit; Abhängigkeit
(1). Fr. Nationalité; dépendance (f). İng. Nationality,
allegiance. Tâbi olma, uyrukluk. Bir şahsı (hakikî veya
hükmü) veya bir şeyi (gemiler ve hava gemileri) devlete
bağlayan siyasî ve hukukî bağ. Tâbiiyet aslî ve müktesep
olmak üzere iki çeşittir.
AsS Tâbiiyet: Kan ve toprak esasına göre kazanılan
ve doğumla iküsab edilen tâbiiyet olup, kanundan
doğar.
Müktesep Tâbiiyet: Telsik (vatandaşlığa geçme),
eklenme, evlât edinme, muhaceret, arazi ilhakı ve ahili
mübadelesi yollarından biriyle sonradan (doğumdan
sonra) kazanılan tâbiiyettir. Tâbiiyet vatandaşlıkla
eşdeğer bir durumdur. Türk Vatandaşlığı Kanunu,
Türk vatandaşlığının nasıl kazanılacağını ve ne suretle
kaybedildiğini ve vatandaşlıktan çıkma ve çıkarılmayı
izah eder.
Osmanlı Devletinde, smırian içinde bulunan yabancıların
kayıtlarını tutan resmî daireye Tâbiiyet kalemi
adı verilirdi.