TAMBURA, tezeneyle ya da yayla çalınan, metal telli, yuvarlak gövdeli, perdeli, uzun saplı halk sazlarının genel adı. Cura, bağlama, meydan sazı, çöğür, bozuk, bulgari vb. birer tambura çeşididir.
TAMBURİ CEMİL BEY (1871 İstanbul-1916 İstanbul), besteci. Mülki-ye’de okudu. Hariciye Nezareti’nde memurluklarda bulundu. Tambur, kemençe, yaylı tambur, lavta ve vi-yolensel gibi sazları iyi derecede çalardı. Tamburda klasik icra biçimi yerine çok mızrap vuruşuyla özellik kazanan bir biçim getirdi. 60 taksim, 18 saz eseri ve 18 şarkıdan oluşan yapıtlarından taksimlerinin bir kısmı plağa alınmıştır. “Mahur Peşrev1′, “Muhayyer Peşrev”, “Hicazkâr Peşrev”, “Muhayyer Saz Semaisi”, “Hicazkâr Saz Semaisi” ve “Suzidilâ-ra Saz Semaisi”, en ünlü yapıtlarıdır.
TAMER, Ülkü (1937 Gaziantep), şair. Ortaöğrenimini İstanbul Robert Kolej’de tamamladı (1958). Bir süre İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü’nde okudu. Bir süre de aktörlük yaptı. Yaşamını çevirmen: lik yaparak sürdürmektedir. Kaynak (ilk şiiri, 1954), Pazar Postası, Yelken. Yeditepe, a (1957-1960), özellikle Yeni Dergi’de yayımladığı şiir ve çevirilerle tanınan Tamer, 1960′ tan sonra sözü edilen şairlerden biri oldu. Giderek tadına vardığı gerçeklere bağlı, doğayı kendine özgü yorumlarla zorlamayan bir imge şiirine ulaştı. Toplumsal temaları işlerken de bu başarısını sürdürdü. Yapıtları: “Soğuk Otların Altında”
(1959), “Gök Onları Yanıltmaz”
(1960), “Ezra ile Gary” (1962), “Virgülün Başından Geçenler” (1965), “İ-çime Çektiğim Hava Değil Gökyüzüdür” (Yeditepe Şiir Armağanını kazandı, 1966), “Sıra Göller” (1974), “Ne Biliyorum” (1979), “Yanardağın Üstündeki Kuş” (Toplu Şiirler, 1986).
ı
