Terzinin Suçu Yok

Bir padişaha komşu krallıktan gayet kıymetli bir kumaş hediye edi­lir. Padişah, terzibaşısını çağırarak kendisine bu kumaştan bir kaftan dikmesini emreder.

Terzibaşı ölçüp biçtikten sonra: “Padişahım, bu kumaştan size kaftan çıkmaz” der.

Ertesi gün saray dışından bir ter­zi çağırırlar. Adam, kumaşı ve padi­şahın bedenini ölçüp biçtikten son­ra, istenilen kaftanı yapacağını taah­hüt ederek kumaşı alır götürtür. Birkaç gün sonra kaftanı getirir. Pa­dişah, kaftanı çok beğenir, terziye ihsanlarda bulunur.

Padişah bir gün şehri gezerken, kendi kaftanının kumaşının aynısından bir kıyafet giymiş çocuk görür. Çocuğun kim olduğunu sorar. Pa­dişahın kaftanını diken terzinin oğ­lu olduğunu bildirirler. Padişah ter­ziyi buldurur ve sorar:

“Usta, benim kaftanın parçasını nereden buldun?”

• Efendimizin kaftanından artan parçadır.”

“Peki, bizim terzibaşı bu kumaş yetmez demişti, sen ise hem kaftanı çıkardın hem de parça artırıp oğlu­na kaftan yaptın; hikmeti nedir bu işin?”

“Efendim, terzibaşınızın oğlu benimkinden büyüktür, onun ‘çık­maz’ demesinin hikmeti budur!”