teyemmümü bozan haller

77- Namaza: “Allahü Ekber” diyerek başlanır. Bu bir iftitah (başlangıç) tekbiridir. Buna “Tahrime”de denir. İftitah tekbiri, ancak Yüce Allah’ın şanım yüceltecek olan O’na mahsus bir ifade ile yapılır. Bununla namaza girilmiş ve dünya işleri ile ilgi kesilmiş olur. Tahrime, Hanefîlere göre namazın aslen bir rüknü değil, bir şartıdır, namazdan öncedir. Böyle olmakla beraber, namaızn rükünlerine çok bitişik olduğu için bu da bir rükün sayılmıştır. Üç İmama göre, tahrime de aslen namazın bir rüknüdür. Bu ayrı görüşlerden birtakım meseleler doğar.
78- Namaza başlarken:” Allahü Ekber” yerine “Allahü’l-Kebîr” veya “Allahü Kebîr” yahut yalnız “Allah” denilmesi de farz için yeterlidir. Bunlarda Yüce Allah’ın şanını yükselten mana vardır. Fakat şu ifadelerle namaza başlanmaz: “Al- lahümmeğfir lî, Estağfirullah, Eûzü Billa, Bismillah.” Çünkü bunlar birer dua sözleridir, yalnız tazimi ifade etmezler.
79- Bir elif ziyade ederek “Allahü Ekbâr” denilmekle namaza başlanmış olmaz. Namaz içinde böyle dfenmesi, sahih olan görüşe göre namazı bozar; çünkü mana değişmiş olur. “Allah” ismi cehlinin elifine med (uzatma) ilâvesiyle ” Allah” denilmesi de, şübheyi ifade edeceği için namazı bozar. Alimlerden Muhammed ibni Mukatil’e göre, eğer namaz kılan kimse, med ile medsizliği (bir harfi çekip çekmeme halini) ayıramayacak bir durumda ise, namazı bozulmaz, fakat önceki söz esastır. Çünkü bu cehalet özür kabul edilmez.
80- “Allahü Ekber” yerinde Farsça’da kullanılan kâf harfi ile “allahü Egber” denilse, bununla namaza başlanmış olur.
81 – İmama uymak üzere ayakta alınan iftitah tekbirinin tamamı kıyam haünde alınması şarttır. Bunun için rükû halinde bulunan bir imama uyan kimse, kıyam halinde “Allahü Ekber” derken, “Ekber” sözünü rükûa vardıktan soma diyecek olsa, imama uyması sahih olmaz.