TİFÜS, ateşli ve tehlikeli bir hastalık, lekelihumma. Etmeni Riketsiya grubundan bir mikroptur. Tifüs, bulaşıcı ve salgınlara yol açan bir has-
talıktır. Bitlerle taşınır. Tedavi edilmeyen hastalarda ölüm oranı %40’ tır. Kötü beslenme ve enfeksiyonlara karşı daha az dayanıklı olunması bu hastalığın savaş vb. olağanüstü durumlarda daha kolay ortaya çıkmasına neden olur. Örneğin I. ve II. Dünya Savaşları sırasında büyük salgınlar görüldü. 1944-1945 yıllarında hastalığın Rusya, Fransa, Polonya ve İtalya’nın kuzeyini sardığı sırada, Amerikalıların bulduğu DDT, bitleri yok ederek bu büyük salgının daha fazla genişlemesini önledi. DDT’nin bulunmasıyla hastalık azalmaya başladı. Ayrıca antibiyotikler de tifüs salgınlarının önlenmesinde büyük bir aşama sağladı. Tifüs, bilinç ve bellek bulanıklığıyla başlar. Ardından şiddetli baş ağrısı, ateş ve deride kırmızı döküntüler görülür. Hastalık çok şiddetliyse inmeler, sağırlık ve damar tıkanmaları ortaya çıkabilir. İkinci ve üçüncü haftalarda hasta ya ölür ya da ateşin düşmesiyle iyileşmeye başlar. Tetrasiklin ve kloramfenikol içeren antibiyotiklerle yapılan tedavi çoğu kez hastayı ölümden kurtarır. Ayrıca yatıştırıcı ilaçlar ve oksijen de verilmelidir. Bu hastalıktan korunmanın baş koşulu temizlik kurallarına uymaktır. Bir kez tifüse yakalananlar sonradan bu hastalığa karşı bağışıklık kazanırlar.
