TOPOGRAFYA, engebelerini belirtecek biçimde bir kara parçasını, kâğıt üzerinde çizgilerle gösterme işi. Coğrafya haritaları büyük ölçeklidir. Bunlarla dağlar, tepeler, vadiler gösterilir. Daha küçük tümsekler, çukurlar gösterilemez. Bunların gösterilmesi için hazırlanan 1 /20.000’e eşit ya da daha küçük ölçekli haritalara topografya haritaları denir.
TOPRAK, yerkabuğunun, üzerinde bitkilerin büyüdüğü ve tüm yaşamın dolaylı ya da dolaysız olarak kendisine bağlı bulunduğu en üst katmanı. Toprak, yüzeyde, erozyon etkisiyle gelen inorganik maddelerle organik maddelerin karışımı olan bir yapı gösterir. Derinliği yer yer birkaç metreye ulaşır. Toprakla temel kayaç arasında alt toprak adı verilen bir tabaka bulunur. Oluşum süreci tamamlanmış bir toprak üstten başlayarak A, B, C ve D gibi dört tabaka halinde incelenebilir. A tabakası, organik maddelerle karışık halde bulunan inorganik maddelerden; B
tabakası, çok az organik madde içeren inorganik maddelerden; alt toprak denen C tabakası, aşınmaya uğramış kayaç parçalarından ve D tabakası da temel kayaçtan oluşur. Başlıca üç çeşit toprak vardır. Ilıman ve nemli iklimlere özgü topraklar (pedalfer), B tabakalarında demir ve alüminyum tuzları içerirler. Az yağmur alan bölgelere özgü topraklar (pedokal), kalsiyum karbonai gibi suda çözünür maddeler ve başka tuzlar içerirler. Tropikal kırmız ya da sarı topraklar (laterit) ise de mir ve alüminyumca zengindir. Top raklar dokularına göre de (kil, ça mur, kum) sınıflandırılırlar. Bileşimin de, % 30-% 50 kum, % 30 – % 5( mil ve % 20’ye kadar kil içeren hu muslu topraklar, tarımsal bakımdaı en verimli topraklardır. Yeryüzündı Sibirya’nın ağaçsız düzlükleri, özel likle kutuplarda 600 metre derinliği ulaşan ve sürekli olarak donmu: bölgeler, kozalaklı ormanlar vı tundralarla örtülü nemli, soğuk ik limlere özgü az humuslu toprakla (podzol), tarımsal etkinliklere elve rişli değildir.
