Anlaşmazlık olduğunu bilen, haber alan her müslümanelinden gelen gayreti sarfederek taraflan anlaştırmak, aralarındauzlaşma sağlamak için gayret edecektir; çünkü Kur’ân-ıKerîm müslümanlan buna teşvik etmiş, bunu yapanlara büyükmükâfat vâdedilmiş (Nisâ: 4/114), «sulhun hayırlı olduğu» bildirilmiş(Nisâ: 4/128), bizzat Peygamberimiz (s.a.) defalarca,anlaşmazlığa düşen tarafların arasına girerek onlan uzlaştırmışve şöyle buyurmuştur: «Müslümanlar arasmda sulh caizdir;ancak haramı helal kılan, yahut helali haram kılan anlaşmamüstesnadır.» (Ebû-Dâvûd, Akdıye, 13). Kendileri sulh teşeb
büslerinde genellikle güçlü olanların zayıf olanlar lehine bazı fedâkârlıklarda bulunmalarını, zayıf veya borçlu olanm da elinden geleni yapmasını isteyerek anlaşma sağlamıştır (Buhân, Sulh, 10, 12, 14). Peygamberimizin, sayısız işi ve meşguliyetine rağmen sulh aracılığı yapması, toplumda itibarlı ve tesirili kişilerin gerektiğinde bu vazifeyi yerine getirmekten geri durmamaları konusunda bir teşvik ve örnek davranış mahiyetindedir