SİNEMA

bodil ipsen

Lau Lauritzen

İkinci Dünya savaşının sonunda danimarka sineması ümit verici bir dönem geçirdi. Direnme ve kurtuluş savaşlarının konuları birçok değerli filmin çevrilmesine yol açtı. Bu filimlerin başlıcaları Bodil İpsen ve Lau Lauritzen’in çevirdikleri «Toprak Kızıl Olacak» (1945) ve Johan Jacobsen’in «Görünmez Ordu» (1945) adlı filimleridir. Bundan sonra birkaç yeni yönetmen daha ortaya çıktı: birbiri ardına Ditte Menneske Barn (İnsanın Kızı) [1946] ve Pokker Unger (Şu Şeytan Yumurcaklar) [1947] adlı filimleri çeviren Bjame ve Astrid Henning Jensen, 1952’de genç yaşta ölen Ole Palsbo (Canının İstediğini Al [1947], Haksızlığa Karşı [1949], Schmidt Ailesi [1951]); Soya’-
Hoglutndel
Baggesen H. C. Andersen
nın bir oyununu başarıyle uygulayan Johan Jacobsen (Asker ve Jenny [1947]). 1950’den itibaren Danimarka’da çevrilen filimlerin sayısı çok arttı (1950-1955 arası çevrilen filimlerin sayısı 75’i aştı), fakat Cari Dre-yer’in Ordet’si dışında (1955). nicelik bakımından üstün bir esere rastlanmaz. Cari Dreyer. Kari Munk’un dramını ikinci defa sahneye uyguladı (birinci uygulamayı 1943’-te isveçli G. Molander yapmıştı). 1956’-dan beri en umut verici sinemacılar arasında şu filim yapımcıları sayılabilir: Erik Balling «Oitivoq» (1956), Gabriel Axel «Tepeler ve Harikalar» (1956) ve özellikle Palle Kjaerulff-Schmidt Weekend (Haftasonu Tatili) [1962], To (İki) [1964], Der Var Engang en Krig (Vaktiyle Bir Savaş Vardı) [1966], Historien on Barbara (Barbara’-nın Hikâyesi), I den Bronne Skor (Yeşil Ormanda) filimleriyle ün yaptılar. Ayrıca Henning Carlssen, Knut Hamsun’un Suit (Açlık) adlı romanını ilgi çekici bir şekilde filme aldı. 1964’te Cari Dreyer (öl. Kopenhag 1968), değeri üstüne çeşitli tartışmalara yol açan bir filim yaptı: «Gertrud».

Danimarka’da belge filimleri çeken çok iyi bir grup vardır: bunların arasında en güçlü ve en şiirli eserleri veren yönetici Jorgen Roos’dur: En by Ved Kobenhavn (Kopenhag Denilen Kent) [I960]; Mit Livs Eventry (Hayatımın Hikâyesi)