tuttular. Bundan başka 8 mayıstaki mütarekeden de önce, savaşı
yönetmiş kişiler arasında bir nöbet değişikliği de oldu; gerçi Stalin
ve de Gaulle yerlerinde kaldılar ama 12 nisanda ölen Roosevelt’-
in yerini Truman, A.B.D. Dışişleri bakanlığında da Stettinius’-
un yerini Byrnes aldı; 28 temmuzda Potsdam konferansı sırasında
Churchill de yerini yeni işçi hükümeti şefleri Attlee ve Beyin’e
bıraktı.
Uzakdoğu’da, Japonların zaptetmiş olduğu yerler tehlikeye düştü,
bu yıl içinde Japonlar Fransızlara karşı yaptıkları bir darbe
ile Çinhindi’ni tamamıyle zaptettiler (9 mart), fakat Yalta konferansından
sonra S.S.C.B.’nin aralarındaki tarafsızlık antlaşmasından
vaz geçtiğini gördüler. Tokyo’nun teslim olması, Japon
işgalindeki toprakların taksimine yol açtı: 5 temmuzda Mac Arthur,
Filipinler’in bağımsızlığım ilân etti: 14 ağustosta S.S.C.B. ile
ittifak imzalayan Çin, Çankayşek yönetiminde birliğini kurmuş göründü;
Çankayşek ağustos sonunda Mao Çe-tung ile bir görüşme
yaptı; bu arada 1940’ta Tokyo hükümeti tarafından Nankin’de
kurulan Wang Tsing-Wei hükümeti başkaldırdı
Japonların teslim olmadan önce bağımsızlık vermeye söz verdikleri
indonezya’da durum karıştı, millî bir hükümet kurulduğu
günlerde ingilizler bu memlekete asker çıkardılar (eylül).
Çinhindi’nde Ho Şi Minh, 2 eylülde Vietnam’da cumhuriyeti
ilân etti, Çinliler ve ingilizler (ekimde Koşinşin’deki fransız
birlikleriyle kısmen değiştirilmiş olarak), Québec ve Potsdam
antlaşmalarının hükümleri gereğince işgal ettiler*
Bununla beraber savaş sonunda barış antlaşmaları hemen imzalanmadı;
savaşın sonuçlarını tespit eden antlaşmalar savaş bitiminden
çok sonraya aittir: İtalya, Romanya, Bulgaristan, Macaristan
ve Finlandiya ile yapılan Paris antlaşması 10 şubat 1947,
Japonya ile San Francisco antlaşması 8 eylül 1951 (buna S.S.C.B.
katılmamıştır); Avusturya ile yapılan Devlet antlaşması da 15 mayıs
1955 tarihlerini taşır.