İkinci Abdülhamid Tarafından Osman Paşa’ya Hitaben Yazılan Telgraf

Sadakatli Müşirim Osman Paşa,

Çeçmişteki kahramanca hizmetlerine ilaveten yeni kazanmış ol­duğun gazanla Osmanlılığın şanını ve ordumuzun şeref ve Haysiye­tini yücelttin. Hak teâlâ ve Mefhar-ı enbiya her iki cihanda yardım­cın olsun. Öz evlatlarım olan bütün komutan ve subaylarıma ve övünç, kaynağım olan muzaffer askerlerime ayn ayrı selam ederim. Mertçe ve kahramanca gazalarıyla padişahlarını memnun ve mesrur ediyorlar. Cenab-ı Oiai^da kendilerini sonsuz saadete eriştirsin ve İs­lam sancağının muhafazası uğrunda daima 6u gibi gazalarda başa­rı kazanmakla dünyevî ve uhrevî yüksek, mükafatlara kavuştursun, Bu hizmetinize mükâfat olarak^şahsınıza bir kıt a nişân-ı Osmanî verdim. Ümerâ ve zâbitan hakkında arz ettiğin rütbe ve taltifle­rin verilmesini irade ettim. İnşaallahü teâlâ kahraman erlerin hakla­rı olan iftihar nişanlarını da döndüklerinde kendi elimle veririm. *Bundan böyle fevkalâde fedâkârlık^ eseri gösteren ümerâ, zâbitan ve erlerden, müstehaki olacakları mükâfatı derhal kendilerine vaad ve tebşir ederek ‘Dersaâdetimize arz etmeye yetkilisiniz. ‘Tarafınıza hu­sûsî memûrgönderilmekle o vesile ile de cümlenize memnuniyet ve te­şekkürümün bildirilmesi kararlaştırılmıştır.

“Gazânla Osmanlılığın şânını ve ordumuzun şeref ve haysiyetini yücelttin.

Sultan İkinci Abdülhamid Han tarafından da Gazi Osman Paşa’ya bir tebrik ve takdir telgrafı gönde­rilerek, kendisine “Nişan-ı Osma- nî” tevcih edilmiştir. Sultan Ab­dülhamid Han telgrafında, diğer asker ve subaylara da gerekli ni­şanların verileceğini bildirmiş ve Osman Paşa’ya “Gazânla Osman­lılığın şânını ve ordumuzun şeref ve haysiyetini yücelttin. Öz evlat­larım olan bütün kumandan ve su­baylarıma ve övünç kaynağım olan muzaffer askerlerime, ayrı ayrı se­lam ederim” demiştir.

Gazi Osman Paşa’yı İstanbul’a getirmek için Sultan Abdülhamid Han, Serasker Müşir Rauf Paşa’yı yâver-i ekremîlik ve fevkalâde bü­yük elçilik pâyeleriyle Petersburg’a gönderdi. 12 Mart’ta İstanbul’a gelen Osman Paşa halk tarafından “Hoş geldin ey namuslu kahra­man, çok yaşa Gazi Osman” nidâ ları ile karşılandı.

Çar: “Niçin silah bırakmadınız?” diye sorunca: “Devletim

bana düşmanı çok görünce silahı teslim et demedi, beni savaşmak için gönderdi” dedi. Bunun üzerine Çar: “Senin gibi bir kumandanın kılıcı alınmaz. Burada ve Rusya’da kılıcını taşımada serbestsin.

Rusya’da Rus generali gibi karşılanacaksınız. ” dedi.

“Sen benim yüzümü bu dünyada ak ettin, Allah da senin yüzünü iki cihan­da ak etsin”

Sultan Abdülhamid Han, saray merdivenlerinde karşıladığı Os­man Paşa’yı alnından öptü ve ken­disine; “Sen benim yüzümü bu dünyada ak ettin, Allah da senin yüzünü iki cihanda ak etsin” diye dua etti. Sultan tarafından Mâ- beyn Müşiri (Saray Mareşalliği) görevine getirilerek kendisine bir daire tahsis edildi. Sultan Abdül­hamid Han, kızlarından Zekiye Sultan’ı Osman Paşa’nın oğlu Nureddin Paşa’yla, diğer kızı Fatma Nâime Sultan’ı da Osman Pa­şa’nın diğer oğlu Kemaleddin Pa­şa ile evlendirdi. Gazi Osman Pa­şa, 5 Mayıs 1900’de 68 yaşında iken vefat etti ve vasiyeti üzerine Fatih Camii avlusuna defnedildi. Türbesini onu çok seven Sultan Ab­dülhamid Han yaptırmıştır.

Gazi Osman Paşa

Osman Paşa 1832 yılın­da Tokat’ta doğdu. Beşik­taş’taki Askeri Rüşdiye’yi ve Kuleli Askeri İdâdîsi’ni bitirdi. Harp Akademisi’ne başladı; fakat Akademi’yi bi­tirmeden Kırım Savaşı’nın çıkması üzerine Tuna Cep- hesi’ne gönderildi. Burada teğmenliğe terfi etti. Kırım Savaşı’nın sonunda yüzbaşı oldu. 1856’da tekrar Harp Akademisi’ne dönerek tah­silini tamamladı. Rumeli, Cebel-i Lübnan, Girit, Ye­men ve Bosna’da görevler yaptı. 1875’te Dördüncü Ordu Erkânıharp Başkanlı­ğı’na tayin edildi; fakat Bal­kanlar’daki kargaşadan do­layı Niş’e gönderildi ve bu­radan sonra Vidin Kuman­danlığı’na getirildi. Sırpla­rın 2 Temmuz 1876’da Os­manlI’ya harp ilan etmesi üzerine Rusların kumanda ettiği Sırp ordusunu bozgu­na uğrattı, kendisine de ma­reşallik unvanı verildi.

Kaynaklar: Mehmet Metin Hülâgü, “Gazi Osman Paşa’¹, DİA, c. XIII, s. 465; Şerafeddin Turan, “Plevne”, İA, c. IX, s. 570; Enver Ziya Karal, Osmanlı Tarihi, VIII, s. 50; Fahir Ar- maoğlu, 19. Yüzyıl siyasi Tarihi (1789-1914), İstanbul, 2007, s. 518; Mahmud Celaleddin Paşa, Mir’ât-ı Hakikat, İstanbul, 1983; Tahsin Paşa, Sultan Abdülhamid: Tahsin Pa- şa’nın Yıldız Hatıraları, İstanbul, 1999; Ömer Faruk Yılmaz, Sultan Abdülhamid Han’ın Harem Hayatı, İstanbul, 2002.