Damar, Arif

Türk şairi (Karainebeyli köyü, Çanakkale 1925). Lise öğrenimini
yarıda bırakarak (1943), İstanbul’da çeşitli işlerde
ve Ankara’da Orman Çiftliği’nde çalışan (1944-
1947) Arif Damar, askerlik görevini tamamladıktan
(1950) sonra bir süre seyyar satıcılık yaptı. 1951’de
TCK’nin 141. maddesinden tutuklanıp, iki yıl tutuklu
kaldıktan sonra aklandı. 1966’ya kadar birkaç özel şirkette
muhasebeci olarak çalıştı. Önce Ankara’da bir kitabevi
açıp (1969), aynı yılın sonunda İstanbul’a dönerek
Yeryüzü Kitabevi’ni kurdu.
Gün, Antve Yeryüzü dergilerinde yayınlanan (1941 –
1951) şiirleriyle edebiyata giren Arif Damar, “toplum
sorunlarına bağlı, toplumun gelişmesine destek olan,
toplumun mutluluğu için savaşan” bir sanat anlayışıyla,
insan gerçeğini derinden kavramayı amaç alan, şiirselliği
ve şiir estetiğini de gözeten şiirler yazmıştır.
Başlıca yapıtları: Günden Güne (1956), İstanbul Bulutu
(1958; 1959’da Yeditepe Şiir Armağam’nı Cemal
Süreya’yla paylaştı), Kedi Aklı (1959), Saat Sekizi Geç
Vurdu (1962), Alıcı Kuş (1966), Seslerin Ayak Sesleri
(1975), Ay Ayakta Değildi (1984), Günden Güne
(1986), Yoksulduk, Dünyayı Sevdik (1988).