B

B; Türk alfabesinin ve bâzı istisnalar dışında dünyâda
kullanılan belli başlı alfabelerin hemen hepsinin
ikinci harfi. B harfinin, eskiden kullanılan birçok
alfabede ve Orhun alfabesinde £ eb ev mânâsını
veren çadıra benzeyen bir işâretten gelmiş
ve zamanla “b” sesi “v” olmuştur. Ayrıca ince ününlülerle
kullanılan b sesi yanında kalın ünlülerle kullanılan
başka bir b ( J~ ) sesi de vardır. En eski
Sümer çivi yazısında, ab fonetik hece değerinde
kullanılan bir ev resim yazısına, Sümer Akkad çiviyazı
sisteminde de aynı şekilde resim yazısına
rastlanmıştır. Klasik Fenike, Yunan ve Lâtin alfabelerinde
de ana hatlarıyla bir ev plânını gösteren
model esas alınmıştır.
Bu harf dudaklardan çıkar. Kapanan dudakların
arkasında havanın birikmesi ve açılınca dışarı
çıkması ile meydana getirilir. B sesi sedâlı bir
sestir, yâni çıkış esnâsında ses telleri titreşir. Aynı
şekilde çıkarılan “p” ile çıkış yerleri bir olmasına
rağmen aralarındaki fark “p” nin patlamalı, yâni
sedâsız bir ses oluşudur.
B, tek başına bor elementini ifâde etmek ve B
vitaminlerini belirtmek için de rumuz olarak kullanılır.