BARNABAS

BARNABAS, Joseph; îsâ aleyhisselâma ilk
inananlardan. Kıbrıs’ta doğdu. Önceleri Yahûdî
dîninde idi. îsâ aleyhisselâmı görünce îmân etti. îsâ
aleyhisselâma inandığı ve çok sevdiği için, Havârîler
ona “Bamabas” ismini verdiler. Fransızlar
Saint Barnabe derler ve 11 Haziranda yortusunu
-yaparlar.
Bolüs adındaki bir Yahûdî, îsâ aleyhisselâmm
dînine inanmış görünüp Bamabas’a yanaştı. Yıkıcı
fikirlerini aşılamak için, kendisi ile senelerce arkadaşlık
etti. Kandıramıyacağmı anlayınca, düşmanlığını
açığa vurdu. îsâ aleyhisselâmdan sonra
Bolüs’ün ilk işi, hakîki İncîl’i yok ettirmek oldu. îsâ,
Allah’ın oğludur, dedi. Şarâbı ve domuzu helâl etti.
Bamabas bu yalanlara aldanmadı. îsâ aleyhisselâmdan
gördüklerini ve işittiklerini doğru olarak
yazdı. Bu durumda Îsevîler ikiye ayrıldı. Bolüsçüler
(Pavlosçular), Avrupa krallarım elde edip, kuvvetlendiler.
Bamabas tarafını tutanlar ise çoğaldı.
Bunlardan Antakya piskoposu Lucian, teslise inanmadiği için 312’de öldürüldü. Bamabas’m yolunda
olanlar Isâ aleyhisselâm insandır. Ona tapılmaz diyorlardı.
Mücâdele senelerce devâm etti. Lucian’m
talebesi Libyalı Aryüs de Barnabas gibi Isâ insandır,
ona tapılmaz dediği için İznik toplantısında
aforoz edildi. Barnabas Incîli’nin yok edilmesine ve
bu Incîli okuyanların öldürülmelerine karar verildi.
Aryüsçüler yok edilmeye başlandı. Roma İmparatoru
Büyük Kostantin pişman olup Aryüs’ü İstanbul’a
dâvet ettiyse de gelirken öldürüldü.
Bamabas’m yazdığı İncîl, mîlâdm 325. senesine
kadar İskenderiye kiliselerinde okunuyordu.
383 senesinde Papa Damasus, bu İncîl’den bir nüsha
elde ederek husûsî kütüphânesine koydu. 1585
senesine kadar burada kalan Barnabas İncilini Papa
Beşinci Sextus (1595-1590), arkadaşı F.O. Marino’ya
İbrâniceden İtalyancaya tercüme ettirdi.
Prusya kralının müşâviri J.F. Cramer, bunu bulup
1713’te OsmanlIlarla yaptığı muhârebeleri ile meşhûr
olan kitap meraklısı Prens Eugen’e hediye etti.
Prens 1736’da öldükten sonra, kütüphânesi Viyana (Hofbibliyothek) Kütüphânesine katıldı. Bu
el yazma İncîl hâlâ, Viyana İmparatorluk Kütüphânesindedir.
Aynı senelerde, Madrid’de, İtalyanca
bir nüsha daha bulundu ise de, kilisenin baskısı
ile yok edildi. Viyana’daki İncîl, 1907’de Oxford’da,
Ragg ve hanımı tarafından İngilizceye
tercüme edildi. Bu tercümenin birçok nüshaları
da, İngilizler tarafından yok edildi. Bu nüsha foto-
ofset yolu ile 1973’te Pakistan’da basılmıştır.