AMR

A M R İ; on altıncı asır divan şâiri. Asıl adı Amr
olup, İkinci Bâyezîd Han devri şeyhülislâmlarından
Abdülkerîm Efendinin âzâdlı kölesi ve evlâtlığıdır.
Doğum târihi ve yeri bilinmemektedir. Abdülkerîm
Efendi, tahsîl ve terbiyesi ile ilgilenmiş
ve iyi şekilde yetişmesini sağlamıştır. Tahsîlini
tamamladıktan sonra bir süre mülâzımlık vazifesinde
bulunan Amrî, Serfiçe kâdılığına tâyin edilmiştir.
Serfiçe’den sonra nerelerde kâdılık yaptığı
bilinmemektedir. Son olarak tâyin edildiği Vize
kâdılığında iken 1523 veya 1524 senesinde vefât
etmiştir.
Amrî, şakayı seven, hoş şohbet ve nüktedân,
güzel ahlâklı, iyi huylu bir zât idi. Kâdılık yaptığı
yerlerde verdiği doğru kararlarla halkın güvenini
ve sevgisini kazanmıştı. İyi insanlarla görüşüp
sohbet etmekten hoşlanırdı. Mizacının gereği, Allahü
teâlâya aşık olanların hâllerini ve âşk duygularını
ortaya koyan şiirler yazmıştır.
Amrî’nin günümüze kadar ulaşan şiirlerinden
meydana gelen dîvânındaki gazellerinin büyük
bir kısmı kısa vezinlerle yazılmıştır. Bu durumonun az sözle çok şey ifâde etmeye müsâit karakterinin
bir tezâhürüdür. Şiirleri tabiî, akıcı ve anlaşılması
kolay şiirler olup, Yûnus Emre tarzında
şiirler de yazmıştır. Şiirlerine zamânındaki bir çok
mecmûada yer verilmiştir. Fîrâkî, Cinânî, Behiştî
gibi şâirler tarafından tahmis ve tanzir edilmiştir.
Dîvânından, gazel kıt’a ve müfredlerden meydana
gelen küçük bir örneği Mehmed Çavuşoğlu
tarafından 1979’da neşredilmiştir. Divân’ından
başka eseri yoktur.