Ahmet Rasim
Ahmet Rasim.
Türk yazarı ve gazetecisi (İstanbul 1864-ay.y. 1932). Kıbrısİı Posta ve Telgraf memuru Bahaettin Efendi’nin oğlu olan Ahmet Rasim, babası o doğmadan eşinden ayrıldığı için annesinin yanında büyüdü. Mahalle mektebinden sonra Darüşşafaka’yı bitirdi (1883). Posta ve Telgraf Nezareti Fen Kalemi’ndeki kâtiplik görevinden ayrılarak yazarlığı seçti ve gazetelerde çalıştı. Muhabir olarak Suriye, Sofya (1908) ve Romanya’da (1914) bulundu. 1927’de İstanbul’dan milletvekili seçildi. İlk yazısı Tercüman-ı Hakikat’ta yayınlanan (1884) Ahmet Rasim, öykü, roman, anı, fıkra, inceleme ve araştırma alanlarında yüzü aşkın yapıt vermiştir. Romanları genellikle birer uzun öyküdür; yaşamdan alınan konular romantik bir tutumla işlenmiştir. Asıl başarısını fıkra, söyleşi, anı türlerindeki yapıtlarında göstermiş, anı ve fıkralarında renkli, canlı bir anlatımla dönemin panoramasını vermiş, toplumsal yaşayışın çeşitli yönlerini yansıtarak, Hüseyin Rahmi’nin roman ve öykülerinde yaptığını bu tür yapıtlarında gerçekleştirmiştir. Ayrıca, güftelerinin çoğunu kendisinin yazdığı, kırki- kisi günümüze kalan altmışı aşkın şarkı bestelemiştir.
Başlıca roman ve uzun öyküleri: Kitâbe-i Gam (sevgiliye yazılmış mektuplar, 3 cilt, 1897-1899), İlk Sevgi (1890), Bir Sefilenin Evrâk-ı Metrukesi (1891), Afife (1892), Tecrübesiz Aşk (1894), Ömr-i Edebi (anıları ve bazı çevirileriyle birlikte, 4 cilt, 1897-1900), Ülfet (1899). Anı, fıkra, makale, gezi: Gecelerim (1899), Makalit ve Musahabit (19071, Şehir Mektupları (4 cilt, 1910- .1911), Tarih ve Muharriri 1910), İki Hatırat, Üç Şahsiyet (1916), Romanya Mektupları (1916), Cidd-ü Mizah (1918), Eşkâl-i Zaman {1918), Fuhş-i Atik (1922), Muharrir, Şair, Edip (1924), Muharrir Bu Ya (1926), Falaka (1927). Tarih : Resimli ve Flaritalı Osmanlı Tarihi(4 cilt, 1910- 1912), İstibdattan Hâkimiyet-i Milliyeye (2 cilt, 1924).