Da Xue

(Çincede “Büyük Bilgi”), Konfüçyüs
(İÖ 551-479) ile müridi Zeng Zi’nin
yazdığı kabul edilen Çince metin. Bu kısametin yüzyıllar boyunca Wu Jing’ den (Beş
Klasik) biri olan Li Ji (Ayin Kayıtlan)
içinde bir bölüm olarak kaldı. 12 . yüzyıl
fîlozoflanndan Ju Xi’nin “Dört Kitap”tan
(Si Shu) biri olarak ayn bir metin halinde
yayımlamasıyla kalıcı bir üne kavuştu.
Da Xue’ye göre bir hükümdar önce kendi
ülkesini düzene sokamazsa dünya banşı
sağlanamaz. Ama hiçbir hükümdar kendi
evinden önce ülkesinde düzeni kuramaz.
Bunun gerçekleşmesi de hükümdann kalbini
ıslah etmesine ve içtenlikle kişisel yaşamını
düzenlemesine bağlıdır. Bu erdemler her
şeyin araştınlmasıyla elde edilen yüce bilginin
doğal sonucudur. Bu nedenle de iyi
yönetim ve dünya banşı, hükümdann incelemelerinin
sonunda bilgeliğe dönüşmesi ile
gelişmeye başlayan kişisel erdemine aynlmaz
biçimde bağlıdır.
Da Xue’nin önsözünde Ju Xi bu metnin
kişisel gelişmenin bir aracı olduğunu belirtir.
Yazara göre her birey sevgi ve iyilik
(ren), doğruluk (yi), geleneksel davranış
yasalanna uygunluk (/T) ve bilgelik (zhi)
özelliklerini geliştirmelidir. Ama erdem
herkes tarafından eşit ölçüde kazanılamaz.
Bu nedenle Tann, Çin’in tarihöncesi altın
çağındaki beş efsanevi hükümdan olan Fu
Xi, Shen Nong, Huang Di, Yao ve Shun
dönemlerinde olduğu gibi, en erdemli olanın
yönetmesini sağlayacaktır. Aynca bak. Sİ SHU