Süleymaniye camiinin yapılması:

Mimar Sinan, daha sonra çok güzel camiler de yaptı. Fakat, İstanbul’da yaptığı en büyük cami, Süleymaniye camiidir. Bu camiin yapılışının hikâyesi şöyledir : Sultan Süleyman bir gün Sinan’ı karşısına çağırarak dedi k i : — «Mimar ağa! Bana öyle bir cami yap ki, atalarımın yaptırdıkları camilerin hepsinden mükemmel olsun. Resmini yapıp bana göster.» Mimar Sinan : — «Baş üstüne» diyerek huzurdan ayrıldı. Gitti, yapılacak camiin resmini çizip, Padişaha gösterdi. Resim çok beğenildi. Her tarafa emirler gönderildi. Marmara adalarından taşlar getirildi. İstanbul’da eski çağlardan kalma güzel taş direkler bulunarak birer birer toplatıldı. Camii yapmak için yüzlerce işçi çalışıyor, kimi duvarları yapıyor, kimi de demirleri yerlerine koyuyordu. Birçoğu da camiin içini zarif çinilerle süslemeğe çalışıyordu. Nihayet camiin kubbesi de bitti. İçi nakışlar ve çiçeklerle süslendi. Sultan Süleyman camiin bir an önce bitmesini istiyordu. Bir gün «Bakalım cami ne kadar yapılmış?» diye görmeğe gitti. Mimar Sinan iç kısımları yaptırmağa uğraşıyordu. Padişahı görünce hemen selâma durdu. Fakat Sultan Süleyman kızgın görünüyordu. Kendisine Mimar Sinan’ı çekiştirmişler «Yaptığı kubbe sağlam değildir. Bir gün mutlaka çöker.» demişlerdi. Büyüklerden bazıları da Sinan’a «Cami yapılınca yanma bir de türbe yapmak usuldendir» diye öğüt vermişlerdi. Mimar Sinan bu sözleri doğru bulduğundan, camiin yanına bir de türbe yaptırıyordu. Türbenin yapıldığını görünce Sultan Süleyman’ın daha çok canı sıkıldı: — «Niçin benim camiimle uğraşmıyorsun da lüzumsuz şeylerle oyalanıyorsun? Bu cami ne kadar zamanda bitecek?» dedi. Mimar Sinan, şaşalıyarak şu cevabı verebildi: — «Sayenizde iki ayda tamam olur, Padişahım.» Sultan Süleyman, Sinan’ın bu sözlerine inanmamış, fakat sesini çıkarmadan sonunu beklemeyi uygun bulmuş, Sinan’ın yanından ayrılıp doğru sarayına gitmişti.