A — Nazarî Olarak İslâm ’da Toprak Mülkiyeti:

Mevzûumuzu kolay ifade etmemize yardımcı olur düşüncesiyle önce umumî olarak «mülkiyet» hakkında bazı bilgileri nakletmek istiyoruz: «Mülk, melk ve milk» kelimelerinin lügat mânâsı sahip olmak, kendine ait kılmak, elde etmek demektir. Mülkiyet de aynı mânada kullanılmaktadır. Mülk kelimesi aynca sahip ve mâlik olunan mali; yani mülkiyetin mevzuunu da ifade etmektedir. Bu lügat manâsı çerçevesi içinde fukahâ ve hukukçular tarafından formülleştirilen tarifler vardır: İbnu 1-Hümâm’a göre mülk: Bir mâni bulunmadıkça doğrudan doğruya tasarruf selâhiyet ve kudretidir. (2) Karâfi’ye göre: Bir ayn (şeyin kendisi) veya menfaat üzerinde varlığı kabûl edilen öyle bir şer’i hükümdür ki -bir mâni bulunmadıkça- izâfe edildiği şahıslara o eşyanın aynı, menfaati veya bedelinden istifade hakkı ve imkânı bahşeder. Hukukçulann tarifi: Bir kimseye, sırf kendisine mahsus ve devamlı olmak üzere bir şeyi kullanmak ve elde edilebilecek bütün menfaatlerinden faydalanmak imkânını veren selâhiyyettir.(3) Diğer tarifler de «başkalanna zarar vermemek şartıyla… tasarruf» gibi kayıtlar ekleyerek yukandaki tariflerin tekrarından ibarettir. Mülkiyet hakkına mevzu teşkil eden eşyâ, mal ve varlık üç nevî’dir: