ABDURRAHMAN BİN EBİ ZİNÂD

Hadîs ve fıkıh âlimlerinden. Künyesi, Ebû
Muhammed Medeni’dir. 100 (m. 718; de
doğdu. 174 (m. 790 ı da Bağdad’da yetmiş-
dört yaşında iken vefât etti. Babası Ebî
Zinad’tan, Amr bin Ebî Amr, Süheyl bin
Ebî Salih, Hişam bin Urve ve Mûsâ bin
Ukbe ve diğer muhaddislerden hadîs rivâ­
yet etmiştir. Kırâat ilmini Ali bin Ca’fer
Küri’den almıştı. Kendisinden, İbn-i
Cüreyc, Züheyr bin Muâviye, Muaz bin
Muaz, el-Anberi, Ebû Dâvûd Tayâlisi, Haccac
bin Muhammed ve daha çok sayıda
âlimler hadîs-i şerif rivâyet etmişlerdir,
îmâm-ı Buhâri, Ebû Dâvûd, Imâm-ı Tirmizî,
İmâm ı Nesâî ve îbn-i Mâce tarafından
rivâyetleri alınmıştır.
Abdurrahman bin Ebî Zinâd, babası ’
Ebî Zinâd’dan çok rivâyetlerde bulunmuş-tur. Bu rivâyetlerinin bir kısmında dikkati
çeken husus, başkalanmn rivâyet etmediği
meselelerin bulunmasıdır. Babasından
yaptığı rivâyetleri topladığı “Kitâb-ı Re’yi
Fukahayı Seb’a” adlı eseri üzerinde îmâm-ı
Mâlik incelemeler yapmıştır. Kitab-ül
ferâiz adlı bir eseri daha vardir.
Buyurdu ki: “Muhabbet üç kısımdır: 1-
îclâl ve ta’zim muhabbeti. Evlâdın babasını
sevmesi gibi. 2- Merhamet ve şefkat
muhabbeti. Ananın-babanın evladını sevmesi
gibi. 3- Muşâkele ve beğenme muhabbeti.
Insanlann birbirini sevmesi gibi.
Resûlullah efendimiz bunlann hepsini kendinde
toplamıştır.”
Rivâyet ettiği h ad îsi şeriflerden
bazılan:
“Allahü teâlâ bizden birisinin tevbesine,
birinizin kayıp hayvanını bulduğu
vakit sevinm esinden daha çok
sevinir.”
“… Sizden birisi abdest aldığı
zaman, burnuna su çeksin, sonra
8ümkürsün.”
“E ğ er ümmetime zor gelmiyeceğini
bilseydim h er namaz vakti için misvak
kullanmalanru em rederdim .”
1) Fihrist sh. 315
2) el-Menhelül-azb-ül mevrûd cild-2, sh. 143
3) Tezkiret-ül huffaz cild-1, sh. 247
4) Tehzîb-iit-tehzib cild-6, ah. 170