AKBABA ARILARI
Sisli bir ot man yağmurunda 1.000 arıdan oluşan oğul kümesi, bir maymun leşinin üzerine çullanır. Bir kaç gün içinde, yalnızca kemikler kalmıştır.
Bu olay, ikinci sınıf bir film sahnesi değildir. Smithsonian Tropikal Araştırmalar Enstitüsü’nden David Roubik, ölü hayvanlarla beslenen iğnesiz bir arı türü buldu. Türün (Trigona hypogea), her iki çenesinde de 5’er sivri, iri dişleri var. Bu arılar, hayvan etini, parçalayıcı bir enzimle kapladıktan sonra çiğniyor ve bir kısmını sindiriyorlar, kalan kısmını ise yuvalarına uçarak, oradaki işçi arılar için geri çıkartıyorlar.
Diğer arı türlerinin de dişleri olmakla birlikte, et yiyen arılar, çiçektozu taşımayan tek tür. Bu arıların et yeme yetenekleri, çiçektozlarının yağmurla her gün yıkanıp süpürüldüğü tropik bölgeler İçin, belki de bir üstünlüktür. Öyle görünüyor ki; iri böcekler ve kuşlar da dahil olmak üzere, her ölü hayvanı yemelerine karşın, bu arıların en gözde yiyeceklerini, kertenkeleler ve hem suda hem de karada yaşayabilen hayvanlar oluşturuyor. Hatta, Roubik’in arta kalan Şükran Günü hindisini bile yemişler.
Science 82’den
riğin. San Fransisko büyüklüğünde bir kentin ti’ konutlarını ışıklandıracak ölçüye; yani 1.200 rr gavat’a ulaşacağı hesaplamaktadır.
Jeolojik Araştırmalar Kurumu, kötü kokı gaz yayılımı, yeraltı su kaynaklarının kirletilir si, su çekildiğinde oluşabilecek toprak göçük ri gibi çevre sorunları ile ilgili olarak hükümı uyarmıştır. Çok miktarda sıvı çekişi veya e jeksiyonu neticesinde deprem olasılıklarının a ması da söz konusu olabilir.
Bu engellerin aşılacağı konusunda uzmi lar emin olmakla birlikte, bilinen güçlüklerin şılması için 8-10 yıl gerektiği, Enerji Bakanl tarafından hesaplanmıştır.
Buna karşılık teknolojinin, bu sorunları ç< meşini beklerken, doğanın bize bahşettiği harikulade hidrotermal gösteriyi hayretle iz Gayzer ve sıcak su kaynaklarının oluşumu mekte tümüy|e özgürüz.
Science Digest’ten çeviren : Bülent OTI
GAYZER